چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی روایتدرمانی بر انعطافپذیری شناختی و ادراک سربار بودن در افراد با گرایش به اعتیاد بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی افراد 35-18 سال با گرایش به اعتیاد در شهر اردبیل در کمپ ترک اعتیاد در سال 1401 بود. از میان آن ها 24 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند و به پرسشنامه انعطافپذیری شناختی و پرسشنامه نیاز بین فردی پاسخ دادند. گروه آزمایش 6 جلسه درمان روایتی دریافت نمودند. داده ها با استفاده از کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله روایتدرمانی بر افزایش انعطافپذیری شناختی و کاهش ادراک سربار بودن موثر بود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش اطلاعات سودمندی در رابطه با اثربخشی روایتدرمانی بر گرایش به اعتیاد در افراد فراهم می کند و روانشناسان و مشاوران میتوانند از مداخله روایتدرمانی در راستای افزایش و بهبود انعطاف پذیری شناختی و کاهش ادراک سربار بودن در بازتوانی افراد با گرایش به اعتیاد استفاده کنند.
Objective: The present research aimed to determine the effectiveness of narrative therapy on cognitive flexibility and perceived burdensomeness in individuals with addictive tendencies. Method: The research method was semi-experimental with a pre-test and post-test design with a control group. The research statistical population included all individuals aged 18-35 years with addictive tendencies in the city of Ardabil in an addiction treatment camp in 2022. Among them, 24 people were selected by convenience sampling method and were randomly assigned to two 12-people experimental (n = 12) and control (n = 12) groups, and they responded to the cognitive flexibility scale and the interpersonal needs questionnaire. The experimental group received 6 narrative therapy sessions. The data were analyzed using multivariate covariance. Results: The results showed that the narrative therapy intervention was effective in increasing cognitive flexibility and reducing perceived burdensomeness in individuals with addictive tendencies. Conclusion: The findings of this research provide useful information regarding the effectiveness of narrative therapy on addictive tendencies in individuals, and psychologists and counselors can use the narrative therapy intervention to increase and improve cognitive flexibility and reduce perceived burdensomeness in the rehabilitation of individuals with addictive tendencies.
خلاصه ماشینی:
نتیجه گیری: یافته های این پژوهش اطلاعات سودمندی در رابطه با اثربخشی روایت درمانی بر گرایش به اعتیاد در افراد فراهم میکند و روان شناسان و مشاوران میتوانند از مداخله روایت درمانی در راستای افزایش و بهبود انعطاف پذیری شناختی و کاهش ادراک سربار بودن در بازتوانی افراد با گرایش به اعتیاد استفاده کنند.
Carbonella & Timpano Teissedre & Dambrun 3.
Khazem, Law, Green & Anestis 3.
بنابراین با توجه به آنچه پیشـتر گفته شـد و به دلیل اهمیت این گروه ، مطالعه حاضـر به دنبال پاسـخ به این سـؤال اسـت که آیا روایت درمانی بر انعطاف پذیری شـناختی و ادراک سرباری افراد با گرایش به اعتیاد مقیم کمپ ترک اعتیاد تأثیر دارد؟ روش جامعه ، نمونه و روش نمونه گیری روش پژوهش حـاضـــر نیمـه آزمـایشـــی از نوع پیش آزمون - پس آزمون ـبا گروه کنترل بود.
بحث و نتیجه گیری هدف از پژوهش حاضــر بررســی اثربخشــی روایت درمانی بر انعطاف پذیری شــناختی و ادراک ســـربـار بودن در افراد بـا گرایش بـه اعتیـاد بود.
این رویکرد توسـط آگاهی دادن به افراد درباره نقاط مثبت داســتان های زندگی شــان ، توانســت انعطاف پذیری شــناختی را در داســتان های شـخصـی آن ها یافته و تقویت کند، نام گذاری مجدد مسـئله و بیرونیسـازی آن باعث شـده تا روایـت درمـانی رویکردی منـاســــب برای افزایش انعطـاف پـذیری شـــنـاختی بـاشــــد (چوب فروش زاده و همکاران ، ١٣٩٧).
The relationship between interpersonal psychological theory of suicide constructs (loneliness, perceived social support, thwarted belongingness and burdensomeness) and suicidal behavior among Iranian students.