چکیده:
بنا به استدلال مارتین، فصلگرایی دیدگاه پیشفرض جهت تبیین تجربهی بصری است. فصلگرایی در این استدلال، بر مفهوم تمیزناپذیری استوار است: یک رویداد یک تجربهی بصری است اگر و تنها اگر در خلال دروننگری از تجربهی ادراک مطابق با واقع تمیزناپذیر باشد. در نتیجهی این استدلال نظریههای نوع مشترک به لحاظ معرفتشناختی غیرمحافظهکار هستند؛ چراکه به یک اصل معرفتشناختی اساسی متعهّد هستند. پس فصلگرایی، که به لحاظ معرفتشناختی محافظهکار است (به این اصل ملزم نیست)، دیدگاه پیشفرض است. به این استدلال نقدهایی وارد شده است. بنا به نقد اصلی، شرط تمیزناپذیری نه شرط لازم و نه شرط کافی برای تجربهی بصری است. من به این نقد اصلی و نیز نقدهای دیگر خواهم پرداخت. با بررسی انتقادی آنها و نیز پاسخهای مارتین، از این ادعا دفاع میکنم که استدلال مارتین در دفاع از ایدهی «فصلگرایی به مثابهی دیدگاه پیشفرض» ناموفق است. یکی از دلایل اصلی برای این ادعا آن است که پاسخهای مارتین به نقد اصلی روشن و موجّه نیستند. پس تا زمان رفع ابهامات نمیتوان تمیزناپذیری را شرط تجربهی بصری دانست. همچنین توضیح میدهم که استدلال مارتین، حتی اگر معتبر باشد، تنها نتیجه میدهد که نظریههای نوع مشترک دیدگاه پیشفرض نیستند، نه اینکه فصلگرایی دیدگاه پیشفرض است. برای آن که این استدلال به نتیجهی دلخواه مارتین برسد، باید گامهای دیگری برداشته شود. بنا به یک گام، باید نشان داده شود که دیدگاه دیگری نمیتواند دیدگاه پیشفرض باشد. نشان میدهم که تردیدهای قابلملاحظهای در این خصوص وجود دارد. به علاوه استدلال میکنم که فصلگرایی مبتنی بر مفهوم ترکیب فصلی متفاوت از فصلگرایی مبتنی بر مفهوم تمیزناپذیری است. این فصلگراییِ متفاوت خود میتواند گزینهای جایگزین برای دیدگاه پیشفرض باشد.
Martin argues that disjunctivism is the default view for visual experience. This disjunctivism is based upon the notion of indiscriminability: An event is a visual experience if and only if it is indiscriminable through introspection from a veridical visual experience. The argument concludes that the common kind theories, since they are committed to a substantive epistemic principle, are immodest. Thus disjunctivism, is the default view. A number of criticisms have been raised against the argument. According to the main criticism, the condition of indiscriminability is neither necessary nor sufficient condition for visual experience. I deal with the main criticism and also the others. With critically examining these and also Martin’s responses, I claim that the argument is not valid. One of my main reasons is that Martin’s responses to the main criticism aren’t clear and justified. So, until further illuminations, we cannot accept that the condition for visual experience is indiscriminability. Also I explain that the argument, if valid, only concludes that the common kind theories aren’t the default view, not that disjunctivism is the default view. In order to lead to this conclusion, there are further steps to be taken. According to one step, it should be shown that there is no other default view. I cast doubt on the legitimacy of the step. In addition, I argue that disjunctivism based upon the notion of disjunction is different from disjunctivism based upon the notion of indiscriminability. The different disjunctivism could be an alternative default view.