چکیده:
امنیت موهبتی است که در سایه آن زندگی جریان مییابد و با فقدان آن نبض هستی به کندی میگراید و در نبودش حیات میمیرد. در دهههای اخیر تحت تاثیر دگرگونیهای سریع و شگرف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در سراسر جهان و وقوع انقلاب فناوری اطلاعات و ارتباطات که ویژگی اساسی دنیای امروز است؛ از یک سو فرصتها و شرایط و میزان ناهنجاریهای اجتماعی افزایش یافته است و از سوی دیگر امکان و توان مبارزه ومقابله با این کجرویها بسیار بیشتر از گذشته شده است. اهمیت سیاستها، برنامهها و تدابیر پیشگیری از جرائم با توجه به ناکارآمدی نظام عدالت کیفری در مبارزه با جرائم غیرقابل انکار است. در جرمشناسی پیشگیرانه، پیشگیری به این معنا است که؛ با به کارگیری فنون مختلف به منظور جلوگیری از بزهکاری به استقبال جرم رفته و از آن پیشی گرفت. سوالی که در این مقاله مطرح می باشد، این است که مجازات تدوین شده در قانون مجازات اسلامی تا چه حدی موثر بوده و رویکرد آن به کدام سمت و سوی حرکت نموده است؟ این مقاله به روش تحلیلی-توصیفی به نگارش در آمده است.
Security is a gift in the shadow of which life flows and with its absence the pulse of existence slows down and life dies in its absence. In recent decades, under the influence of rapid and tremendous economic, social and cultural transformations around the world and the occurrence of the information and communication technology revolution, which is the basic feature of today's world; On the one hand, the opportunities and conditions and the amount of social anomalies have increased, and on the other hand, the possibility and ability to fight against these deviations has become much greater than in the past. The importance of policies, programs and measures to prevent crimes due to the ineffectiveness of the criminal justice system it is undeniable with crimes. In preventive criminology, prevention means that; by using different techniques to prevent delinquency, it welcomed the crime and surpassed it. The question raised in this article is to what extent the punishment compiled in the Islamic Penal Code has been effective and in which direction has its approach moved? This article is written in a descriptive research method.
خلاصه ماشینی:
رويکرد قانون مجازات اسلامي نسبت به پيشگيري از جرم در جرائم اطفال و نوجوانان علي کريمي کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسي ، مدرس دانشگاه علمي کاربردي اهواز، اهواز، ايران (نويسنده مسئول ) Aziz.
پيشگيري ، بزهکاران ، اطفال ، حفاظت اجتماعي ، قانون مجازات اسلامي مقدمه پديدٔە جنايي نشانگر تعارض منافع و عناد و دشمني ميان فرد و هم نوعانش در جامعه و ظهور عنصر ظلم و تجاوز و بغي و فساد در جامعه از ناحيۀ انسان است که اين خود به طور طبيعي واکنش جامعه و مديريت آن را در قبال بزهکاري به دنبال داشته است .
به عنوان مثال، به اعتقاد همه محققان و حقوقدانان طلاق و ايجاد گسيختگي بين همسران ، از عوامل مؤثر در پرورش افراد بزه کار بوده و در اين قبيل خانواده ها به دليل محروميت فرزندان و نوجوانان از عواطف و ملاطفت هاي خانوادگي و مهر و محبت مادران ، کودکان به خشونت گرائيده و بعضا تمايلات رفتار مجرمانه يا بزه کاري در آنها بروز مي کند.
در اين نوع از پيشگيري تلاش براي ارائه راهبرهائي است که همه افراد جامعه را در مقابل خطر بزه کاري و بزهديدگي تقويت کند.
در پيشگيري اجتماعي ، تدابير و اقداماتي اتخاذ ميشود که سبب ايجاد تغيير و اصلاحات در فرد و جامعه شده و در نهايت سبب جلوگيري از بروز جرائم به صورت پايدار و هميشگي شود.
در پيشگيري جامعه مدار تلاش بر آن است که عوامل جرم زاي محيط اجتماعي و عمومي را با اتخاذ تدابير واقدامات مناسب ، کاهش داده يا از بين برد.