چکیده:
هدف پژوهش حاضر واکاوی جامعه شناختی رابطه دینداری با سلامت اجتماعی در بین زنان شهرستان شوش میباشد. مطالعه حاضر با توجه به اهداف، ماهیت و نحوه انجام کار در زمره تحقیقات پیمایشی مقطعی است. جامعه آماری تحقیق حاضرشامل تعداد زنان55-18ساله شهرستان میباشد. براساس اطلاعات موجود تعداد آنها برابر با 25000 نفر است. نمونه آماری پژوهش حاضر با استفاده از فرمول کوکران 378 نفر به دست آمد. ابزار جمعآوری اطلاعات و اندازهگیری متغیرها در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه خود ساخته محقق میباشد. یافتههای حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین دینداری و ابعاد آن (اعتقادی، مناسکی) با سلامت اجتماعی رابطه مستقیم معنیداری وجود دارد و بعد مناسکی تاثیر بیشتری بر سلامت اجتماعی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون دو متغیره بین دینداری و سلامت اجتماعی نشان داد مقدار ضریب تعیین برابر با 131/0 بوده و بیانگر این است 1/13درصد از تغییرات میزان سلامت اجتماعی به متغیر مستقل دینداری مربوط است.
خلاصه ماشینی:
یافتههای حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین دینداری و ابعاد (اعتقادی، مناسکی) آن با سلامت اجتماعی، رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد و بعد مناسکی، دارای تاثیر بیشتری بر سلامت اجتماعی است.
نتایج تحلیل رگرسیون دو متغیره بین دینداری و سلامت اجتماعی نشان داد مقدار ضریب تعیین برابر با 131/0 بوده و بیانگر این است 1/13 درصد از تغییرات میزان سلامت اجتماعی، به متغیر مستقل دینداری مربوط است.
یافتههای حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین میزان دینداری و سلامت اجتماعی، رابطه معنادار و مستقیمی وجود دارد و با افزایش دینداری، سلامت اجتماعی نیز افزایش پیدا میکند.
در بررسی صورتگرفته، این نتیجه به دست آمد که در ارتباط با جامعه زنان و سنین Day Cobb Ferances Oconnor Koenig Dezutter Hutsebaut 18 تا 55 ساله، پژوهش کمتری در موضوع تحقیق انجام پذیرفته است.
در تحقیق حاضر، با توجه به هدف محقق، دو بعد اعتقادی و مناسکی این متغیر در رابطه با سلامت اجتماعی مورد استفاده قرار گرفت.
است که نشان میدهد متغیر مستقل (بعد اعتقادی دینداری)، 4 درصد از تغییرات متغیر وابسته (میزان سلامت اجتماعی) را تبیین میکند.
است که نشان میدهد متغیر مستقل (بعد مناسکی دینداری) 1 درصد از تغییرات متغیر وابسته (میزان سلامت اجتماعی) را تبیین میکند.
نتایج آزمون تحلیلی فرضیههای اصلی تحقیق نشان میدهد که میان دو متغیر دینداری و سلامت اجتماعی، رابطه معناداری وجود دارد و جهت این رابطه، مثبت و مستقیم است؛ یعنی با افزایش دینداری در بین زنان، میزان سلامت اجتماعی آنها نیز افزایش مییابد.