چکیده:
معرفی زنجیرههای تامین هوشمند یکی از گامهای اساسی و مهم درخصوص حوزه نفت، گاز و پتروشیمی در شرایط تحریمی کنونی است. از طرفی به دلیل پیچیدگی بالای مدیریت زنجیره تامین نفت و گاز و پراکندگی جغرافیایی بسیار بالای این حوزه و ویژگیهای پیشرفتهای مانند مدیریت دادهمحور، اشتراکگذاری اطلاعات، حفظ محرمانگی و حریم خصوصی دادهها، امنیت سایبری، شفافیت، قراردادهای هوشمند، قابلیت رهگیری و ردیابی و قابلیت اطمینان شبکه که چابکی را در کل زنجیره تامین ارتقاء میدهد از اهمیت خاصی برخوردارند. هدف اصلی مقاله حاضر مطالعه تاثیرات، نحوه پیادهسازی و تاثیرات استقرار سیستم قراردادهای هوشمند به عملکرد حوزه نفت، گاز و پتروشیمی است. لذا تلاش گردیده است با مروری نظاممند به ابعاد، زوایا و تاثیرات این حوزه پرداخته شود. روش پژوهش مقاله پیشرو بصورت تجویزی بوده و نویسنده با انجام پژوهشهای کتابخانهای پیرامون چالشهای سیاستگذاری انعقاد قراردادهای هوشمند در حوزه صنایع نفت، گاز و پتروشیمی سعی در تجویز پیادهسازی سازوکارهای انعقاد یکی از نوینترین ابزارهای الکترونیکی کاربردی در این حوزه نموده است. یافتهها نشان میدهد که استفاده از قراردادهای هوشمند موجب کاهش بروکراسیهای اداری فعلی، بهبود سرعت، دقت و کارایی عملکرد کل زنجیره تامین حوزه نفت و گاز گردیده و میتواند نقش موثر و بسزایی در مدیریت فعالیتهای پیچیده این حوزه نماید. همچنین در راستای استقرار این سامانهها برخی محدودیتهای فنی، امنیتی و قانونی وجود دارد که میبایست با دقت بیشتری مورد بررسی قرار گرفته و سایر جنبهها نیز این قراردادها منطبق با حقوق اساسی کشورمان مورد تدقیق و بررسیهای بیشتری قرار گیرند.
خلاصه ماشینی:
روش پژوهش مقاله پیشرو بصورت تجویزی بوده و نویسنده با انجام پژوهشهای کتابخانهای پیرامون چالشهای سیاستگذاری انعقاد قراردادهای هوشمند در حوزه صنایع نفت، گاز و پتروشیمی سعی در تجویز پیادهسازی سازوکارهای انعقاد یکی از نوینترین ابزارهای الکترونیکی کاربردی در این حوزه نموده است.
یکی از نویسندگان حقوقی نیز به علت اتکا بر همین فرضیه که اخذ هرگونه امضای دیجیتالی نیازمند احراز هویت و اهلیت شخص صاحب امضاء توسط حاکمیت میباشد، اینگونه نتیجهگیری نموده است که باتوجه به ضرورت استفاده از امضای دیجیتال برای انعقاد قرارداد هوشمند، همواره افرادی که قراردادهای هوشمند را منعقد مینمایند، دارای هویتی معلوم و واجد اهلیت تأیید شده هستند.
چون قراردادهای هوشمند تنها میتوانند مرجع اطلاعات ثبت شده در بلاکچین باشند، ممکن است طرفین قرارداد، قوه ناظر یا هوش مصنوعی نیازمند برخی اطلاعات از طرفین قرارداد از خارج بوده و این امر از طریق یک سرویس داده قابل اعتماد که به اوراکل مشهور است، انجام میگیرد.
اگرچه باتوجه به مکانیسم قابلیت حل آنلاین اختلافات در قراردادهای هوشمند امکان بازپرداخت پول طرف قرارداد به دلیل بطلان قرارداد بدون مراجعه به مراجع قضایی موجود است و سیستم بصورت خودکار وجه ناشی از قرارداد باطل را به حساب طرف قرارداد منتقل مینماید اما نقش اوراکل در این خصوص یک نقش پیشگیرانه میباشد چراکه در هنگام انعقاد معامله، هریک از طرفین میتواند از این سیستم پیوسته هر اطلاعاتی که نسبت به معامله لازم دارد استخراج نموده و نسبت به وضعیت طرف دیگر معامله آگاهی کامل را داشته باشد که البته تمامی این اطلاعات بطور پیشفرض نیز توسط هوش مصنوعی به دلیل دستورالعمل داده شده دریافت میگردد.