چکیده:
مسئولیت کیفری اطفال و نوجوانان همواره مورد توجه تمام جوامع بوده است. و در حقوق کیفری ایران، قوانین مربوط به اطفال و نوجوانان ، از ابتدای قانونگذاری (1304) تا به حال، همواره مورد تغییرات و تحولات زیادی بوده است که از متن لوایح قانونی اطفال و نوجوانان و لوایح و قوانین مجازات اسلامی نسبت به این گروه، این امر به صراحت مشخص است. از طرف دیگر اقدامات قانونی و قضایی مربوط به اطفال و نوجوانان بیشتر مورد توجه نهادهای حقوق بشر و نهادهای بین المللی است که به حساسیت این موضوع می افزاید. قانونگذار ما در قانون مجازات اسلامی 92 سعی کرده است که هم رضایت مراجع قانونی داخلی و هم مراجع بین المللی را کسب کند.
خلاصه ماشینی:
در قانون جدید اطفال زیر 9 سال به طور کلی از مسئولیت مبری دانسته و برای سنین دیگر، مجازاتهایی به نسبت سن آنها وضع نموده است در حقوق ایران طفل و کودک را نمی توان یکسان فرض کرد و تعریف واحدی از آن ارائه داد، چرا که طفل فردی است که به حد بلوغ نرسیده است ولی کودک فردی است که به رشد عقلی و دماغی دست نیافته است (صلاحی، 1398، 55 ) کودکی نیز نقطة مقابل بزرگسالی است که مقنن ایرانی نیز در عمل چنین تفکیکی را با تعیین آستانه های سنی مختلف برای برخورداری از حقوق و تکالیف اجتماعی مورد پذیرش قرار داده است.
در قانون جدید افراد نابالغ مترادف با اطفال مورد نظر در ماده 49 قانون مجازات اسلامی 1370 در نظر گرفته شده است با در نظر گرفتن سن 9 و 15 سالگی به عنوان سن بلوغ برای دختران و پسران در ماده 147 قانون جدید می توان گفت که در قانون مذکور افراد زیر این سن مسئولیت کیفری ندارند اما در تبصره 2 ماده 88 قانون جدید نابالغ را فردی دانسته که از 12 تا 15 سال سن دارد که این در تعارض با ماده 147 و مفهوم بلوغ در آن می باشد.