چکیده:
اعاده دادرسی یکی از طرق فوق العاده شکایت از احکام قطعی میباشد. که پس از طی مراحل عادی رسیدگی به پرونده و قطعیت حکم دادگاه قابلیت طرح را پیدا میکند. نکته حایز اهمیت این است که اعاده دادرسی را نمیتوان به هر پروندهی تجویز کرد؛ بلکه اعاده دادرسی به پرونده های تجویز میگردد که یکی از جهات اعاده دادرسی کیفری حادث یا ظاهر شود. جهات اعاده دادرسی کیفری در نظام حقوقی افغانستان در ماده 282 قانون اجراآت جزایی تحت عنوان جهات تجدید نظر فیصله های قطعی محاکم و در نظام حقوقی ایران در ماده 474 قانون آیین دادرسی کیفری مورد توجه قانونگذاران هر دو نظام حقوقی قرار گرفته است که محور بحث این تحقیق مطالعه تطبیقی جهات اعاده دادرسی کیفری در نظام حقوقی افغانستان و ایران میباشد. که مهمترین نتایج به دست آمده عبارت از شهادت کذب، قسم دروغ، ارایه اسناد و مدارک مجعول، زنده بودن مقتول میباشد. بنابراین تحقیق حاضر با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانهای تدوین گردیده است.
خلاصه ماشینی:
» و نظیر این فقره در نظام حقوقی ایران بند 3 ماده 474 قانون آیین دادرسی کیفری میباشد بدین صورت: «شخصی به انتساب جرمی محکوم شود و فرد دیگری نیز به موجب حکمی از مرجع قضایی به علت انتساب همان جرم محکوم شده باشد، به طوری که از تعارض و تضاد مفاد دو حکم، بیگناهی یکی از آنان احراز گردد.
3. در دادگاه صالح ثابت شود که اسناد جعلی یا شهادت خلاف واقع گواهان، مبنای حکم بوده است در این زمینه فقره 3 ماده 282 قانون اجراآت جزایی افغانستان چنین بیان میکند: «در صورتی که شهود یا اهلخبره به اتهام شهادت یا گزارش زور (دروغ) مطابق احکام قانون به جزاء محکوم گردد و یا تزویر سندی که حین رسیدگی به دعوی تقدیم شده، فیصله صادر شده باشد و یا در جرایم حدود شاهد بارضایت کامل از شهادت خویش عدول نماید، مشروط بر اینکه شهادت یا گزارش مزور مذکور در صدور حکم موثر باشد.
1. محکومیت متعدد با وجود مرتکب واحد یکی دیگر از جهات اعاده دادرسی در بند 2 ماده 474 قانون آیین دادرسی کیفری ایران ذکر شده است که مثل آن در قانون اجراآت جزایی و قانون تشکیل و صلاحیت قوه قضاییه افغانستان وجود ندارد که عبارت از: «چند نفر به اتهام ارتکاب جرمی محکوم شوند و ارتکاب آن جرم به گونه ای باشد که نتوان بیش از یک مرتکب برای آن قایل شد.