چکیده:
مضمون برخی آیات حاکی از وجود «ازواج» در بهشت به عنوان یکی از نعمتهای بهشتی است، با توجه به استعمال واژة «ازواج» برای «همسران عرفی دنیوی»، برخی مراد از این واژه و واژههای هممضمون آن را وجود «همسران برای بهشتیان» دانستهاند و این امر موجب شده که برای آن لوازم و تبعات دنیوی قائل شوند، از این رو پژوهش پیش رو به دنبال پاسخگویی به این سؤال اصلی است: «تحلیل معناشناسی ازواج بهشتیان در قرآن چیست؟» رویکرد پژوهش «تفسیری»، پردازش مطالب «توصیفی ـ تحلیلی» و منابع آن کتابخانهای و نرمافزاری است. یافتههای پژوهش به این مطالب اشاره دارند: مراد از «تزویج در بهشت»، «تزویج عرفی دنیوی» که دارای لوازم و تبعات مادی باشد، نیست؛ بلکه مراد «همنشینی بهشتیان با همرتبههای خود» است و مقصود از آیاتی که به طور مستقم یا غیرمستقیم بیانگر یکی از لوازم و تبعات دنیوی برای «ازواج بهشتی» هستند، دلالت ظاهری آیات است و برخی مفسران برای نزدیک کردن مطلب به فهم مخاطبان، به تفسیر معنای ظاهری آیات اکتفا کردهاند.
The content of some verses indicates the existence of "couples" in heaven as one of the blessings of heaven. Considering the use of the word "couples" for "worldly secular wives", some have considered the meaning of this word and similar words to be the existence of "wives for the heavenly" and this has led to worldly implications for it. Therefore; Leading research seeks to answer the main question: "What is the semantic analysis of heavenly couples in the Qur'an?". The research approach was "interpretive", content processing, "descriptive-analytical" and its resources were library and software. The findings of the study refer to the following: " couples in heaven" does not mean " worldly secular wives " which has material implications, rather, it refers to the "companionship of heavenly beings with their peers". And the meaning of the verses that directly or indirectly express one of the material implications for "heavenly couples" is the apparent meaning of the verses, and some commentators have limited themselves to interpreting the apparent meaning of the verses in order to bring the matter closer to the audience.
خلاصه ماشینی:
يافته هاي پژوهش به اين مطالب اشاره دارند: مراد از «تزويج در بهشت »، «تزويج عرفي دنيوي » کـه داراي لـوازم و تبعات مادي باشد، نيست ؛ بلکه مراد «هم نشيني بهشتيان با هم رتبه هاي خود» است و مقصود از آيـاتي کـه بـه طـور مستقم يا غيرمستقيم بيانگر يکي از لوازم و تبعات دنيوي براي «ازواج بهشتي » هستند، دلالت ظاهري آيات اسـت و برخي مفسران براي نزديک کردن مطلب به فهم مخاطبان ، به تفسير معناي ظاهري آيات اکتفا کرده اند.
٢. عدم «تزويج عرفي دنيوي » در بهشت اولين محور بحث در اين نوشته ، انکار اين نکته است که مراد از «ازواج » به عنوان يک نعمت بهشتي ، بهره وري جنسي و مادي است ؛ تبيين مطلب اينکه در برخي آيات مانند «و ز وّ جْ ناهمْ بحورٍ ع ينٍ » (دخان /٥٤؛ طور/٢٠) سخن از تزويج با حوريان بهشتي است ، اما مراد از آن «تزويج عرفي دنيوي » نيست ، همان گونه که بسياري از انديشه وران اسلامي به اين مطلب اشاره کرده و معناي ديگري براي «تزويج » در آيه ذکر کرده اند، که از آن جمله ، موارد زير است : ٢-١- مراد از «تزويج » در بهشت ، مفهوم لغوي آن يعني «قرين » و «همراه بودن » است ؛ با اين تبيين که فعل «ز وّ جْ نا» در آية «و ز وّ جْ ناهمْ بحورٍ ع ينٍ » (دخان /٥٤؛ طور/٢٠) همراه «باء تعديه » آمده است ؛ در حالي که «تزويج » به معناي عرفي دنيوي ، متعدّ ي است و به «باء تعديه » نيازي ندارد؛ شاهد درستي سخن ، عبارت قرآني «ز وّ جْ ناکها» (احزاب /٣٧) است که مراد از آن «تزويج عرفي دنيوي » است و در آن فعل «ز وّ جْ نا» بدون حرف جر، متعدي به دو مفعول شده است ؛ برخي لغويان (طريحي ، ١٣٧٥، ج ٢: ٣٠٥)، برخي مفسران ادبي (بيضاوي ، ١٤١٨، ج ٥: ١٠٤؛ ابن عجيبه ، ١٤١٩، ج ٥: ٢٩٦؛ ابن عاشور، ١٤٢٠، ج ٢٧: ٦١)، برخي مفسران فقهي (قرطبي ، ١٣٦٤، ج ١٧/ ٦٥) و برخي مفسران روايي (قمي مشهدي ، ١٣٦٨، ج ١٢: ١٣٩؛ فيض کاشاني ، ١٤١٥، ج ٤: ٤١٠) به اين مطلب اشاره کرده اند.
Bibliography Quran Alosi,mahmod ibn Abdollah(1415AH) Rohol maani fi tafsire alquran al azim, Beirut:Dar al- Kotob al- ilmiyah,manshorate mohammad ali beizoon, first edition.