چکیده:
بزهکاری کودکان و نوجوانان به عنوان یک اختلال رفتاری و اجتماعی از دیر زمان در جوامع مختلف مورد توجه صاحبنظران علوم اجتماعی، روانشناسی و متخصصین تعلیم و تربیت بوده است و جامعهشناسان این پدیده را به عنوان یک مسأله اجتماعی که نظم جامعه را تهدید میکند، پذیرفتهاند. این مسأله همواره در پژوهشهای روانشناسی و جامعهشناسی مطرح بوده و شناخت علل ارتکاب آن مورد توجه بوده است.
تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه هیجانخواهی و ارتکاب به جرم نوجوانان بزهکار انجام گردید. جامعهی آماری این تحقیق را دو گروه معتادین و سارقین 13ـ 18 سال تشکیل دادند که نمونه به حجم 30 نفر در دو گروه سارقین و معتادین (هر کدام 15 نفر) به صورت تصادفی انتخاب شدند.
ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامهی هیجانخواهی زاکرمن بود که شامل چهار مؤلفه به هم پیوسته و هر یک از مواد دو موقعیت یا فعالیت را به آزمودنی پیشنهاد میکند تا یکی را که ترجیح میدهد برگزیده که مورد اولی فعالیتی پرتحرک (مورد A)، در حالی که مورد دوم فعالیتی کم تحرک است (مورد B).
نتایج تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد بین سن و میزان هیجانخواهی در سطح معنیداری 5 درصد ارتباط وجود دارد. همچنین نتیجه آزمون t برای مقایسه سن بزهکاران نشان داد، بین این متغیر و نوع جرم ارتکابی در بین بزهکاران تفاوت معنیداری وجود ندارد، همچنین بین میزان هیجانخواهی و ارتکاب به جرم اعضای خانواده بزهکار در سطح 05/0 رابطه وجود دارد، علاوه بر این رابطه آماری معنیداری بین بزهکاران معتاد و سارق در هیجانخواهی مشاهده نشد. بنابر این فرضیه H0 مبنی بر عدم معنیداری مورد تأیید است.
Offence among children and adolescents has long been considered a social and behavioral disorder, and experts from sociology, psychology and education have long considered it to be a disaster that threatens societies. Many researches have been going on in the areas of psychology and sociology to shed light on the causes of such disorder. The present study aimed to identify the correlation between children’s sensation seeking and their inclination to commit offence. The population of the study consisted of 30 children who were randomly assigned to two experimental and control groups. One group was drug abusers (addicts) and the other was the robbers. They were between 13-18 years old. The data were collected via a questionnaire namely Zuckerman Sensation Seeking Questionnaire. It consisted of four components, and each component consisted of two parts. The participants were required to answer either A (stirring activity) or B (sedentary activity). The analysis of the results obtained through Pearson correlation coefficient showed that there was a significant correlation at 5% between age and sensation seeking. However, t-test showed that there was not a significant correlation between age and the kind of offence they committed. The analysis also showed there was a significant correlation between sensation seeking and committing offence at 5%. Nevertheless, there was not a significant correlation between the two groups (drug abusers and the robbers) in terms of sensation seeking. Thus the null hypothesis of the study was rejected.
خلاصه ماشینی:
بررسي رابطه هيجانخواهي و ارتکاب به جرم نوجوانان بزهکار (مورد مطالعه: کانون اصلاح وتربيت استان بوشهر) دکتر سوسن آقاجانبگلو عضو هيئت علمي استاديار دانشگاه پيام نور بوشهر* شهره انعامي عضو هيئت علمي دانشگاه پيام نور بوشهر حميرا علوي کارشناس ارشد برنامه ريزي آموزشي چکيده بزهکاري کودکان و نوجوانان به عنوان يک اختلال رفتاري و اجتماعي از دير زمان در جوامع مختلف مورد توجه صاحب نظران علوم اجتماعي ، روانشناسي و متخصصين تعليم و تربيت بوده است و جامعه شناسان اين پديده را به عنوان يک مسأله اجتماعي که نظم جامعه را تهديد مي کند، پذيرفته اند.
بنابر آمار و اط لاعات رسمي و منتشر شده منطقه اي و جهاني پديده بزهکاري نوجوانان در اغلب کشورها در حال افزايش است ، با وجود اين ،متخصصان به ويژه در رشته هاي روان شناسي ، جرمشناسي و جامعه شناسي هر يک به نوعي در تبيين اين پديده نظرياتي را ارائه کرده اند.
تحقيق حاضر در تلاش است هيجان خواهي و ارتکاب به جرم در نوجوانان بزهکار (مورد مطالعه : کانون اصلاح و تربيت استان بوشهر) و همچنين عواملي که آن را تحت تأثير قرار مي دهد، مورد بررسي قرار دهد.
اهداف پژوهش هدف کلي تحقيق بررسي رابطه هيجاني خواهي و ارتکاب به جرم نوجوانان بزهکار (مورد مطالعه : کانون اصلاح و تربيت استان بوشهر) مي باشد.
اين فرضيه در سطح ٠/٠۵ معني دار شد و مي توان نتيجه گيري کرد بين ميزان هيجان خواهي و ارتکاب به جرم اعضاي خانواده بزهکار رابطه وجود دارد.
علاوه بر اين ، نتايج آزمون tنشان داد بين سابقه ارتکاب به جرم در اعضاي خانواده و هيجان خواهي نوجوانان بزهکار در سطح ٠/٠۵ تفاوت وجود دارد.