چکیده:
انسان موجود اجتماعی و دارای پیوندهای اجتماعی است که برای رفع حوایج و رسیدن به اهدافش دربند مجموعهای از تعهدات و قراردادهای انسانی و اجتماعی میباشد. در نحوه تنظیم قرارداد و شرایط شکلی قرارداد نظرات متفاوتی بین فقها و ازنظر قران کریم وجود دارد. شماری از علما ایجاد قرارداد را شفاهی و برخی کتبی میدانند. این نوشتار، به بررسی امنیت قراردادها و بررسی مبانی آن در قران کریم میپردازد و تلاش میکند، دلایل آنها را تبیین نماید چالش هایی چون روشن نبودن متن قرارداد، ابهام و اجمال و همچنین عدم تنظیم دقیق یک قرارداد می تواند اختلافات زیادی در روابط خصوصی بین افراد جامعه ایجاد نماید. از این رو راهکارهایی در مبانی قرآنی همچون شفاف بودن متن قرار داد، گویا و بدون ابهام بودن و کتبی بودن قرارداد یافت می گردد که سبب استحکام و امنیت قرارداد خواهد شد. از مهمترین دلایلی که برای عدم انحصار شرعی عقود بیانشده، آیة شریفة «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَوْفُواْ بِالْعُقُودِ» است. در این نوشتار که به شیوه توصیفی_تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانهای نوشتهشده، به بررسی نحوة دلالت آیة مذکور بر منحصر نبودن عقود در زمان شارع و نیز اشکالات مطرح پیرامون آن پرداخته است و بیانشده که آیة شریفه بهطور کامل بر عدم انحصار عقود شرعی و شمول واژة «العقود»بر عقود نوپدید دلالت دارد.
Man is a social being with social ties who is bound by a set of human and social obligations and contracts to meet his needs and achieve his goals. There are different opinions between jurists and in terms of the Holy Quran on how to arrange the contract and the formal conditions of the contract. A number of scholars consider the creation of a contract to be oral and some in writing. This article examines the security of contracts and its principles in the Holy Qur'an and tries to explain their reasons. Create people in the community. Therefore, solutions can be found in the Qur'anic principles such as the transparency of the text of the contract, as if the contract was unambiguous and written, which will lead to the strength and security of the contract. One of the most important reasons given for the non-legal monopoly of contracts is the holy verse, "O you who believe, and you who enter into contracts." In this article, which has been written in a descriptive-analytical manner and using library resources, the meaning of the verse is not limited to contracts in the time of the Shari'a, as well as the problems raised around it. "Contracts" refers to emerging contracts.
خلاصه ماشینی:
١-بيان مسئله اين نوشتار به منزله امنيت قراردادها که در حقوق با عنوان اصل حاکميت اراده شناخته ميشود، در ميان فقها محل بحث بوده است و يکي از مواردي است که علماي اسلام نسبت به انحصار يا عدم انحصار عقود در عقود و قراردادهاي زمان شارع ، اختلاف نظ ر داشته اند.
٣- بررسي آية کريمة «أوفوا بالعقود» إّلا ما يتْلي علْيکمْ غْير محّلي الصّْيد وأْنتمْ حرمٌ إنّ للهّ يهحْاکاّلم يمن ا يآرمنيدو »أْوفوا باْلعقود أحّلتْ لکمْ بهيمة اْلأْنعام حول محور آية اول سورٔە مبارکۀ مائده است : « يا أّي اي اهل ايمان ، (هر عهد که با خدا و خلق بستيد) به عهد و پيمان خود وفا کنيد (و بدانيد) بهائم بسته زبان براي شما حلال گرديد جز آنچه (بعداً) برايتان تلاوت خواهد شد و جز آن صيدي که بر شما در حال احرام حلال نيست .
١-٧ عقود نوظ هور بيشتر فقهاي معاصر و متأخر و بسياري از مفسران (نراقي، ١٤١٧ق : ١٢٥؛ خميني، ١٤١٠ق ؛٦٨) بر اين باورند که عقود مورد تأييد شارع منحصر به عقودي نيست که در زمان شارع متداول بوده اند و از ادلة لفظ ي چنين برداشت ميشود که شارع کلية قراردادهايي را که مورد نياز و عقلايي هستند، برحسب ضرورت ها و نيازهايي که از جانب مردم به وجود آمده اند، امضا و تأييد نموده است : رفتار و سليقة ائمة اط هار(ع ) اين ط ور نبوده که بنشينند و فقه را از اول ط هارت تا آخر ديات ، بحث و تدريس فرمايند، بلکه ائمة ط اهر ين (ع ) زندگي روزمره و کارهاي جاري مردم را متن قرار مي دادند و به آن حاشيه مي زدند؛ به عبارت ديگر، ملت و جامعه ملاک بوده است .