چکیده:
شهرداری به عنوان یک شخص حقوقی عمومی غیردولتی در راستای ایفای وظایف و تکالیف قانونی و خدمات رسانی به شهروندان ممکن است باعث بروز خسارتهایی گردد که احکام و قواعد ایجاد مسولیت مدنی آن با دیگر اشخاص حقیقی یا حقوقی مشترک بوده، اما آنچه موضوع بررسی مقاله حاضر را تشکیل میدهد بررسی حقوقی و فقهی آسیب های ناشی از قصور شهرداری در فضای سبز شهری است.مواد و روشها: این تحقیق از نوع نظری بوده روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته استیافته ها: هر چند که در ماده یازده قانون مسولیت مدنی شقوق و شرایطی که برای تحقق مسئولیت کارمندان شهرداری و مؤسسات وابسته به آنها مشخص و حدود ضمان آنها تا ناشی از ترک وظایف و تکالیفی است که موجب ورود خسارت به اشخاص به صورت عمد یا حدودی معلوم شده، اما دغدغه اصلی مشخص نمودن چگونگی و میزان مسئولیت شهرداری در فضای سبز شهری می شودملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
The municipality, as a non-governmental public legal entity, in order to perform its legal duties and services to citizens, may cause damages that the rules and rules of civil liability are shared with other natural or legal persons, but what is the subject of this article. Forms a legal and jurisprudential review of damages caused by municipal negligence in urban green space.Materials and Methods: This research is theoretical and the research method is descriptive-analytical and the method of data collection is library and has been done by referring to documents, books and articles.Findings: However, in Article 11 of the Civil Liability Law, the gaps and conditions that are specified for the realization of the responsibility of municipal employees and their affiliated institutions and their guarantee limits are due to leaving duties and responsibilities that cause intentional or partial damage to persons. It turns out, however, that the main concern is to determine how and to what extent the municipality's responsibility in urban green spaceEthical considerations: In all stages of writing the present study, while respecting the originality of the texts, honesty and trustworthiness have been observed.
خلاصه ماشینی:
مواد و روشها: اين تحقيق از نوع نظري بوده روش تحقيق به صورت توصيفي تحليلي مي باشد و روش جمع آوري اطلاعات بصورت کتابخانه اي است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است يافته ها: هر چند که در ماده يازده قانون مسوليت مدني شقوق و شرايطي که براي تحقق مسئوليت کارمندان شهرداري و مؤسسات وابسته به آنها مشخص و حدود ضمان آنها تا ناشي از ترک وظايف و تکاليفي است که موجب ورود خسارت به اشخاص به صورت عمد يا حدودي معلوم شده ، اما دغدغه اصلي مشخص نمودن چگونگي و ميزان مسئوليت شهرداري در فضاي سبز شهري مي شود ملاحظات اخلاقي: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعايت اصالت متون ، صداقت و امانتداري رعايت شده است .
٨٢٥ قانونگذار ما در ماده ١١ قانون مسئوليت مدني با بيان اينکه کارمندان دولت و شهرداريها و مؤسسات وابسته به آنها که به مناسبت انجام وظيفه عمدًا يا در نتيجه بياحتياطي خساراتي به اشخاص وارد نمايند شخصاً مسئول جبران خسارات وارده ميباشند ولي هرگاه خسارات وارده مستند به عمل آنان نبوده و مربوط به نقص وسائل ادارات و مؤسساتمزبور باشند در اين صورت جبران خسارت بر عهده اداره يا مؤسسه مربوطه است ولي در مورد اعمال حاکميت دولت هرگاه اقداماتي که برحسب ضرورت براي تأمين منافع اجتماعي طبق قانوني به عمل آيد و موجب ضرر ديگري شود(عباسلو، ٢٠٠٨).