چکیده:
وضعیّت ویژه اطفال و نوجوانان، مستلزم اتّخاذ سیاستگذاری جنایی افتراقی، متمایز از بزهکاری بزرگسالان است. واکنشهای تنبیهی و نظامهای دادرسی ویژه بزرگسالان، برای اطفال و نوجوانان نامناسب میباشد و احتمال بازپذیری در اطفال و نوجوانان را کاهش داده و عامل انحراف ثانویه و تکرار جرم در آنها میشود. بدین جهت، سیاستگذاری جنایی افتراقی درمورد اطفال و نوجوانان ضرورت مییابد و مستلزم ویژگیهای خاص از جمله حمایتی و ارفاقی بودن میباشد و بر روشهای غیر رسمی تمرکز دارد. به همین جهت، کیفرزدایی، قضاییزدایی و جرمزدایی اولویتهای سیاستگذاری جنایی افتراقی دربارة آنهاست. همچنین، لازم است، با توجّه به دورههای سنی آنان، مسئولیّت کیفری، درجهبندی شده و متناسب با آن واکنش غیرتنبیهی در نظر گرفته شود و از اعمال مجازاتهای سالب آزادی و بدنی در بارة آنان تا حدّ امکان خودداری شود.
The special situation of children &adolescents requires the adoption of differential criminal policy, different from adult delinquency. Punitive reactions &judicial systems for adults are inappropriate for children &adolescents &reduce the possibility of recidivism in children &adolescents &become the cause of secondary deviation &repeat crime in them. For this reason, differential criminal policy regarding children &adolescents becomes necessary &requires special characteristics, including; It is supportive &friendly &focuses on informal methods. For this reason, decriminalization, decriminalization &decriminalization are among the priorities of different criminal policy making about them. Also, according to their ages, criminal responsibility should be graded &a non-punitive response should be considered accordingly &custodial &corporal punishments should be avoided as much as possible.