چکیده:
خواندن داستان و رمان یکی از راههای بررسی جامعهشناختی جامعه و آشنایی با مسائل فرهنگی و اجتماعی آن است. یکی از مسائل اجتماعی که در جامعهشناسی بدان توجه شده و در ادبیات نیز محور روایت داستانی قرار گرفته، مسئلۀ زنان است. مسئله این پژوهش جستوجوی هویت زن ایرانی در رمان «ودیگران» و نحوۀ تبیین آن با رویکردی نشانهشناسانه است. شناخت این موضوع در رمانها میتواند اطلاعات بسیاری درباره جامعه و دیدگاههای افراد جامعه به دست دهد؛ یکی از ابزارهایی که میتواند این کار را میسر کند نشانهشناسی اجتماعی است. نشانهشناسی یکی از رویکردهای پژوهشی است که به بررسی نشانهها در جهت درک معانی نهفته در متن میپردازد. در این مقاله تلاش شده است تا با بررسی نشانههای اجتماعی رمان «ودیگران» اثر محبوبه میرقدیری با استفاده از نشانهشناسی پیر گیرو، زوایای پنهانی از بحران هویت و زیست زنان روشن شود. یافتهها نشان میدهد که هویت مهمترین دغدغه نویسنده است و همچنین شخصیت اصلی رمان (راوی) در مقام همسر دوم یک مرد متأهل، درصدد تبیین ابعادی از هویت خود است. مهمترین نشانههای اجتماعی به کار رفته در رمان، مکان، زبان و نام است. راوی از طریق زبان با اشارات پنهان و آشکار به تجربیات جنسیتی زنانه مانند تجربۀ بلوغ، مادری، سقط جنین و... زیست جنسی زنان را بازمینمایاند. همچنین میرقدیری از طریق رمزگانهای آداب معاشرت (آداب و رسوم)، نظم گفتمانی مردسالار را به خوبی نمایانده و بدان به صورت ضمنی اعتراض کرده است.
reading stories and novels is one of the ways to study the sociology of society and get acquainted with its cultural and social issues. one of the social issues that has been considered in sociology and has been the focus of storytelling in literature is the issue of biosexuality. the issue of this research is the search for the biosexuality of iranian women in the novel "va digaran (and others)"and how to explain it with a semiotic perspective. knowing this in novels can provide a lot of information about society and the views of people in society; one of the tools that can make this possible is social semiotics. in this article, an attempt has been made to clarify the hidden angles of the identity and biosexuality of iranian women by examining the social signs of the novel "va digaran (and others)"by mahboubeh ghadiri using the semiotics of giro. findings show that identity is the most important concern of the author and also the main character of the novel (narrator) as the second wife of a married man, seeks to explain aspects of his sexuality that have not previously appeared in the literature. the most important social symbols used in the novel are "place, language and name". through the language, the narrator reveals women's bio-sexuality with hidden and overt references to female sexual experiences such as puberty, motherhood, abortion, and so on. mir ghadiri also well has represented and implicitly has objected to the patriarchal discourse order through the codes of social etiquette (customs).
خلاصه ماشینی:
تحليل نشانه شناختي بحران هويت و زيست زنانه در رمان «وديگران » از محبوبه ميرقديري * سپيده سيدفرجي ** فرهاد طهماسبي *** رقيه صدرايي چکيده خواندن داستان و رمان يکي از راههاي بررسي جامعه شناختي جامعـه و آشـنايي بـا مسائل فرهنگي و اجتماعي آن است .
يافته ها نشان ميدهد کـه هويـت مهـم تـرين دغدغـه نويسـنده اسـت و همچنـين شخصيت اصلي رمان (راوي) در مقام همسر دوم يک مرد متأهـل ، درصـدد تبيـين ابعادي از هويت خود است .
بررسي نمونه هايي از صدسال داسـتاننويسـي فارسي، ابعاد مختلف اين موضوع را در يک سير تـاريخي نشـان مـيدهـد؛ بـراي نمونـه نخستين نمونه هاي رمان اجتماعي ايراني نظير آثـار مشـفق کـاظمي و محمـد حجـازي، برآمدن و باليدن طبقه متوسط شهري در ايران را طـرح مـيکننـد و از جملـه مسـائل و موضوعات مورد بحث آنها نوع جديدي از مسائل هويت زنانه است که خاص همين طبقه جديد است .
در برخي منابع ديگر مثل «واقعيـت اجتماعي و جهان داستان » (جمشيد مصباحيپور ايرانيان) عقيده بر اين است که زنـان و رابطه عاشقانه با آنها در دنياي نويسندگي مردان مجالي نـدارد و در برخـي ديگـر چـون «نظريه رمان و ويژگيهاي رمان فارسي » (محمدرفيع محموديان)، بيـان شـده کـه رمـان فارسي هميشه گرايش شديدي به برگزيدن قهرمانان- پهلوانان وجود داشـته اسـت ؛ امـا نويسندگان مايل به توصيف وقايع روزمره زندگي نبودهاند، مگر در توصيف زنـدگي زنـان (يعني بخش غير رسمي اين فرهنگ ).