چکیده:
اهمیت کشاورزی به منظور تأمین غذای مورد نیاز مردم از دوران باستان مورد توجه حکمرانان و دولتمردان سلسلههای مختلف در طول
تاریخ ایران زمین بوده است. ایرانیان باستان از حدود 7 هزار سال قبل نقش بسیار مهمی دراهلی کردن و اصلاح گونههای گیاهی و پرورش
دامهای اهلی داشتهاند. ابتکار و دانش ایرانیان در توسعه علم و فناوری طراحی و حفر قنات برای انتقال آب از مناطق کوهستانی به
دشتهای حاصلخیز کشاورزی و همچنین طراحی و ساخت تأسیسات فنی برای ذخیره سازی و انتقال آب مورد نیاز کشاورزی موجب
تحسین مجامع علمی و فرهنگی جهان قرار دارد. توسعه پایدار و همه جانبه کشور بدون توسعه علمی کشاورزی که سازگار با شرایط اقلیم
خشک و نیمه خشک باشد مقدور نخواهد بود. امروز در جهان هیچ کشور توسعه یافتهای نیست که کشاورزی پیشرفته نداشته باشد و هیچ
کشوری نیست که کشاورزی پیشرفته داشته باشد ولی توسعه یافته نباشد. توسعه دانش بنیان کشاورزی و مدیریت پایدار منابع طبیعی
می تواند زیربنای توسعه اقتصادی و صنعتی کشور و ضامن سلامت جسمی و روانی مردم باشد.
در راستای تحقق تامین امنیت غذایی با تاکید بر تولید در داخل کشور) تدبیر 53 (الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت برای توسعه دانش بنیان
کشاورزی ضروری است همانند بسیاری از کشورهای جهان اقدامات اساسی در ارتباط با حمایت و پشتیبانی بیشتر دولت، افزایش بهره وری
از منابع و نهادههای تولید، کاهش تصدی گری دولت و تحول در شرایط و ساختار آموزشی و پژوهشی کشاورزی کشور ایجاد گردد. این
تحول همچنین نیازمند افزایش دانش و مشارکت همه جانبه کشاورزان و بهره برداران و همچنین سرمایه گذاری بیشتر بویژه بخش خصوصی
در توسعه زیر بناها و تولید نهادههای کشاورزی همچون بذر، نهال، کود، سم، واکسن..... میباشد. درچنین شرایطی تولید کنندگان و
سرمایه گذاران کشاورزی میتوانند با بهرهگیری صحیح از منابع طبیعی و شرایط مختلف اقلیمی نقش بسیار مهمی در تامین امنیت غذایی
و توسعه افتصادی کشور داشته باشند.