چکیده:
رفتارهای آسیب رسان به خود در دوره حساس نوجوانی افزایش یافته است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل فردی یا روانشناختی موثر بر پدیده خودآسیب زنی در نوجوانان انجام شد. روش پژوهش کیفی بود و بر اساس شیوه پدیدار شناسی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش نوجوانان دختر 15- 13 سال شهر شیراز بودند که تجربه آسیب به خود بدون قصد خودکشی را داشتند. روش نمونه گیری به صورت غیراحتمالی هدفمند بود و حجم نمونه با توجه به اشباع داده ها 20 دختر نوجوان 13 تا 15 ساله بودند که خودآسیب زنی بدون قصد خودکشی را تجربه کرده بودند. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته جمع آوری شد. فرایند تجزیه و تحلیل داده ها طی سه مرحله کدگذاری (باز، محوری، انتخابی) انجام شد که از طریق آنها کدها و مقوله های اصلی مشخص گردید. نتایج مطالعه نشان می دهد که عوامل فردی یا روانشناختی موثر بر خودآسیب زنی نوجوانان عبارتند از: افکار (نارضایتی از خود، هویت، مذهب)، هیجانات (احساس تنهایی، احساس درک نشدن، تخلیه روانی موقتی، افسردگی، خشم، اضطراب، تنفر، سرکوب احساسات) و رفتارها (راه کنارآمدن، جلب توجه، دستکاری). در میان این عوامل، نقش هیجانات قابل توجه و اساسی بود. به صورت کلی نتایج بدست آمده می تواند به مشاوران در کار با نوجوانانی که به خود صدمه می زنند، کمک کند. همچنین، نتایج می تواند در توسعه و اجرای برنامه های درمانی نوین مورد استفاده قرار گیرد.
خلاصه ماشینی:
Rojas-Velasquez DA, Pluhar EI, Burns PA, Burton 4.
Peterson, Freedenthal, Sheldon, & Andersen 12.
Forrester, Slater, Jomar, Mitzman, & Taylor نشان ميدهد نوجواناني که از خود متنفرند و ارزش کمي براي خويشتن قائل هستند از رفتارهاي خودآسيب رسان به عنوان يک راهبرد مقابله اي استفاده ميکنند (گيلبرت و چدن ١، ٢٠١٣).
افرادي که در سنين نوجواني خودزني را شروع کرده اند، باعث آسيب هاي جبران ناپذيري در اين دوره تحولي ميشود که ممکن است به مشکلات رفتاري همچون بزهکاري يا اختلال هاي رواني منتهي شود و به طور مستقيم يا غيرمستقيم خانواده ، اطرافيان و حتي در معناي وسيع کلمه جامعه را از نتايج مخرب آن متضرر سازد؛ بنابراين با توجه به اهميت موضوع ، در اين پژوهش به بررسي عوامل فردي يا رواني مؤثر بر خودآسيب زني نوجوانان پرداخته شد.
Lloyd-Richardson, Perrine, Dierker, & Kelley 3.
Borrill, Fox, Flynn, & Roger 6.
Gratz, Bardeen, Levy, Dixon-Gordon, & Tull روش مطالعه حاضر با استفاده از رويکرد کيفي ، تجربه خودآسيب زني نوجوانان و درک آن ها را از منظر پديدارشناسي مورد بررسي قرار داد.
به طور کلي ، نتايج اين مطالعه نشان داد که خودآسيب رساني بدون قصد خودکشي در نوجوانان به طور هم زمان تحت تأثير عوامل مختلف قرار دارد.
بحث و نتيجه گيري نتايج مطالعه کنوني نشان ميدهد که عوامل فردي يا روان شناختي مؤثر بر خودآسيب زني نوجوانان عبارت اند از افکار، هيجانات و رفتار که نقش هيجانات در اين رابطه اهميت بيشتري دارد.
Characteristics and functions of non-suicidal self-injury in a community sample of adolescents.