چکیده:
سازمان بینالمللی دریانوردی آیمو به عنوان سازمان صلاحیتدار در موضوعات گوناگون دریایی شناخته میشود. یکی از موضوعات، مسئله مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی دریاست،اهمیت این مساله در شناسایی و عملی نمودن روند جبران خسارت وارده بر اشخاص و محیط زیست دریایی می باشد. بر همین مبنا، این پژوهش با روش توصیفی– تحلیلی به بررسی عملکرد آیمو به عنوان سازمان صلاحیتدار در باب مسئله مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی دریا پرداخته است.و در صدد پاسخگویی به این سوال می باشد که سطح مسئولیت کشتی های حامل موادنفتی و نحوه جبران خسارت های وارده به چه صورت می باشد؟ پس از بروز یک حادثه دریایی منجر به آلودگی نفتی ، سطح مسئولیت مالک کشتی ها ونحوه جبران خسارت های وارده مطرح می شود با تصویب کنوانسیون بین المللی مسئولیت مدنی خسارات ناشی از آلودگی های نفتی ، مسئولیت محض برای مالک کشتی نفت کش شناسایی کرده اند.آیمونظام حقوقی منحصر به فرد و کاملی را در باب مسئولیت ناشی از آلودگی نفتی دریایی به وجود آورده. بنابراین هدف اصلی این مقاله،شناسایی و نحوه اعمال کنوانسیونها، قلمرو، ویژگیها و تحلیل کارکردهای نظام حقوقی آنهاست.ابتدابه بررسی اصول کلی حاکم بر آنها پرداخته می شود و سپس با تحلیل هر یک از آنها، ویژگیها و کارکرد و کاستی کنوانسیونهای مرتبط بیان می شود.کلیدواژگان: آلودگی دریا، سازمان بینالمللی دریانوردی، کنوانسیون، مسئولیت، نفت .
The International Maritime Organization (IMO) is considered a specialized agency responsible for regulating various maritime issues, including civil liability for offshore oil pollution. The important point in this regard is to identify and operationalize the process of compensation for damage to people and the marine environment. This descriptive-analytical study hence aims to evaluate the performance of IMO in terms of civil liability for offshore oil pollution. This study also discusses the liabilities of ships carrying oil products and how they compensate for possible damage and loss. The first issue raised after any marine accident causing oil pollution is the liabilities of the shipowner and how they should compensate for the damage and losses. According to the International Convention on Civil Liability for Oil Pollution Damage (CLC), the owners of oil tankers are responsible for adequate compensation for damage and losses caused by oil pollution. In fact, IMO has developed a unique and complete legal system for civil liability for offshore oil pollution. The main objective of this study is to evaluate the scope, characteristics, and legal functions of international conventions in this regard. In fact, the general principles of these conventions are evaluated that and then their features, functions, weaknesses, and strengths will be described.
خلاصه ماشینی:
و در صدد پاسخگويي به اين سوال ميباشد که سطح مسئوليت کشتيهاي حامل موادنفتي و نحوه جبران خسارت هاي وارده به چه صورت ميباشد؟ پس از بروز يک حادثه دريايي منجر به آلودگي نفتي، سطح مسئوليت مالک کشتيها و نحوه جبران خسارت هاي وارده مطرح ميشود با تصويب کنوانسيون بين المللي مسئوليت مدني خسارات ناشي از آلودگيهاي نفتي ، مسئوليت محض براي مالک کشتي نفت کش شناسايي کرده اند.
مقاله مسئوليت برخورد نفتکش ها نوشته رابين چرچيل (١١٤-٧٧ :٢٠١٧ ,Churchill) بيان داشته از آن جايي که در صورت بروز حوادث منجر به آلودگي نفتي، مالک کشتي مسئول است و اين مسئوليت ، مطلق ميباشد و هرگونه خطا، ريسک و اشتباه را شامل ميشود و خلاء موجود در مقاله مذکور نپرداختن به صندوق بين المللي براي پرداخت غرامت براي خسارت آلودگي نفتي ميباشد که در تحقيق حاضر به آن پرداخته ميشود.
کنوانسيون تأسيس يک صندوق بين المللي براي جبران خسارت ناشي از آلودگي نفتي ١٩٩٢ نفت را چنين تعريف ميکند: اول ، نفت خام يعني هر مخلوط هيدروکربن مايع که به صورت طبيعي در زمين وجود دارد اعم از اين که به نحو مطلوبي جهت حمل تغيير شکل داده شده يا نشده باشد.
International Compensation Fund الزامات کنوانسيون جديد براي مالک کشتي و از طرف ديگر، تدارک غرامت اضافي براي آسيب ديدگان خسارات ناشي از آلودگي ، در مواردي که ميزان غرامت به موجب کنوانسيون مسئوليت مدني ١٩٦٩ ناکافي يا غيرقابل تحصيل باشد، پيشنهاد قابل توجهي را به منظور ايجاد يک صندوق بين المللي از سهم منافع محموله دريايي، مورد ملاحظه قرار داد.