چکیده:
افزایش جمعیت کودکان کار و خیابان به ویژه به دلیل همه گیری بیماری کرونا، نگرانی ها درخصوص این کودکان را افزایش داده است. در گزارش نخست از سلسله گزارش های کودکان کار و خیابان، قوانین و مقررات مرتبط با این حوزه مورد بررسی قرار گرفت و در پژوهش حاضر به ارزیابی طرح ها و الگوهای مداخله ای پرداخته شده که نهادهای مختلف در راستای انجام وظایف قانونی خود به انجام رسانده اند. درنهایت در این پژوهش الزامات تدوین طرح مداخله جامع تشریح شده است. بیش از بیست سال از نخستین طرح های سامان دهی کودکان کار و خیابان می گذرد و نهادهای متولی، طرح های سامان دهی مختلفی در مواجهه با پدیده کودکان کار و خیابان طراحی و اجرا نموده اند. چالش هایی ازجمله «عدم پوشش انواع مختلف کودکان کار و خیابان»، «غلبه رویکرد جمع آوری بر جذب»، «تقلیل توانمندسازی کودکان کار و خیابان به مساعدت مالی»، «غلبه نگاه کوتاه مدت به توانمندسازی به جای فرایندی دیدن آن»، «عدم پوشش کودکان اتباع»، «عدم اجماع درخصوص نحوه مواجهه با پدیده کودکان کار و خیابان»، «عدم ارتباط صحیح سمن ها با نهادهای دولتی» و «عدم توجه به ریشه های بروز پدیده کودکان کار و خیابان» از دلایل اصلی شکست طرح های مداخله در سامان دهی کودکان کار و خیابان بوده است. درنهایت در گزارش پیش رو «مفهوم شناسی گونه های کودکان کار و خیابان» و تفکیک کودکان کار، خیابان و زباله گرد، «شناسایی بسترهای بروز پدیده کودکان کار و خیابان» و همچنین «تهیه آمارهای دقیق از کودکان کار و خیابان» به عنوان سه الزام مهم در تدوین طرح مداخله جامع تشریح شده است.