چکیده:
بحث در بارۀ فرهنگ دخالت والدین و نقش مثبت یا منفی آنها در ازدواج فرزندان، با توجه به آخرین آمار سازمان ثبت احوال کشور، در سال 1398، مبنی بر منجر شدن بیش از 30% ازدواجها به طلاق، یکی از مباحث مهم جامعهشناسی خانواده به شمار میرود؛ بنابراین هرگونه پژوهشی در این زمینه که بتواند به نوعی در ریشه یابی علل و عوامل ناموفق بودن درصد بالایی از ازدواجها به مسؤولین و یا پژوهشگران حوزۀ خانواده، در پیشگیری یا کاهش وقوع پدیدۀ طلاق یاری کند، میتواند قابل اعتنا باشد؛ لذا پژوهش حاضر با توجه به اهمیت موضوع، یکی از قدیمیترین منابع ادبی ایران، یعنی شاهنامۀ فردوسی را، که مدلهای مختلفی از ازدواج فرزندان را در بطن خود جای داده به عنوان جامعۀ آماری انتخاب کرد و مسألۀ نقش والدین در ازدواج فرزندان را با استفاده از روش تحقیق کیفی و تحلیل دادهها به روش توصیف فراوانی و فراوانی درصدی از نوع تاریخی، در این اثر مورد مطالعه قرار داد. نتیجۀ این پژوهش نشان داد در تمامی 21 ازدواجی که فرزندان دارای پدر بودند، پدران در ازدواج فرزندنشان نقش داشتند در حالیکه مادران فقط در سه مورد از ازدواج فرزندانشان نقش ایفا کردهاند. همچنین مشخص شد بیش از 60% درصد ازدواجها تحمیلی بود و در همۀ ازدواجهای تحمیلی پدر عامل اجبار شناخته شد. 93% ازدواجهای تحمیلی اختصاص به دختران داشت و بیش از 80% ازدواجهای تحمیلی که نتیجۀ آن در شاهنامه گزارش شده، ناموفق بود.
The discussion regarding the custom of parental interference and their role in their children’s marriage in the light of the latest statistics of the civil Registration Organization in 1398 based on the fact that more than 30% of marriage end in divorce is one of the chief discussions in sociology of family, therefore any research in this field that could in any way help the officials or researchers in this domain to find the underlying causes and factors in order to prevent divorce or reduce its rate would be enlightening. Considering the importance of the subject the present article selected Ferdowsi’s Shahnameh, the oldest Persian source as a statistical community that incorporates different models of marriage. The role of parental interference in the marriage of the children was further investigated by using qualitative research method and data analysis to reveal the frequency in which this problem led to divorce in history. The results obtained showed that in all 21 marriages fathers played crucial role in the marriages of their children while mothers were only responsible for three cases. It was also determined that more than 60% of marriages were arranged and in all of them the father played the dominant role. 93% of arranged or imposed marriages belonged to daughters and more than 80% of the arranged marriages reported in Shahnameh were unsuccessful.
خلاصه ماشینی:
ردیابی فرهنگ دخالت والدین و نقش آن ها در ازدواج فرزندان در شاهنامۀ فردوسی پشنگ دلاوری دانش جوی دکترای رشته زبان و ادبیات فارسی، دانش گاه آزاد اسلامی، واحد آستارا، گروه زبان و ادبیات فارسی، آستارا، ایران مهدی کارگر استادیار رشته فرهنگ و زبانهای باستانی، دانش گاه آزاد اسلامی ، واحد آستارا، گروه زبان و ادبیات فارسی ، آستارا، ایران خسرو جلیلی کهنه شهری (نویسندۀ مسؤول ) استادیار رشته ادبیات تطبیقی، دانش گاه آزاد اسلامی ، واحد آستارا، گروه زبان و ادبیات فارسی ، آستارا، ایران 1 بهرام خوشنودی استادیار رشته زبان و ادبیات فارسی ، دانش گاه آزاد اسلامی ، واحد آستارا، گروه زبان و ادبیات فارسی ، آستارا، ایران تاریخ دریافت : ١٤٠٠/٦/١٣ تاریخ پذیرش : ١٤٠١/٢/٢٠ چکیده بحث در بارۀ فرهنگ دخالت والدین و نقش مثبت یا منفی آن ها در ازدواج فرزندان ، با توجه به آخرین آمار سازمان ثبت احوال کشور، در سال ١٣٩٨، مبنی بر منجر شدن بیش از ٣٠% ازدواج ها به طلاق ، یکی از مباحث مهم جامعه شناسی خانواده به شمار می رود؛ بنابراین هرگونه پژوهشی در این زمینه که بتواند به نوعی در ریشه یابی علل و عوامل ناموفق بودن درصد بالایی از ازدواج ها به مسؤولین و یا پژوهش گران حوزۀ خانواده ، در پیش گیری یا کاهش وقوع پدیدۀ طلاق یاری کند، میتواند قابل اعتنا باشد؛ لذا پژوهش حاضر با توجه به اهمیت موضوع ، یکی از قدیمی ترین منابع ادبی ایران ، یعنی شاهنامۀ فردوسی را، که مدل های مختلفی از ازدواج فرزندان را در بطن خود جای داده به عنوان جامعۀ آماری انتخاب کرد و مسألۀ نقش والدین در ازدواج فرزندان را با استفاده از Pashing.