چکیده:
سرمایه اجتماعی به همراه سرمایه های اقتصادی و انسان جزء ثروت ملی هر کشور و جامعه ای به شمار می آید که می تواند موقعیت و بستر کافی را برای استفاده از سرمایه انسانی و فیزیکی و همچنین راهی برای موفقیت قلمداد شود. بدون توجه به سرمایه اجتماعی، هیچ نظامی این امکان را نمی یابد که به سرمایه ای برسد. به گونه ای که اکثر گروه ها، سازمان و جوامع انسانی بدون سرمایه اجتماعی، و صرفا با تکیه بر سرمایه اقتصادی و انسانی نمی توانند به موفقیت کافی برسند. این پژوهش با هدف بررسی نقش سرمایه اجتماعی در کارآمدی نظام سیاسی به روش توصیفی-تحلیل انجام شده است. سرمایه اجتماعی از مفاهیم جدیدی است که در بررسی های اقتصادی و اجتماعی جوامع مدرن مطرح گردیده است. در کلی ترین سطح، سرمایه اجتماعی ویژگی هایی از یک جامعه یا گروه اجتماعی است که ظرفیت سازماندهی جمعی و داوطلبانه برای حل مشکلات متقابل یا مسائل عمومی را افزایش می دهدواژگان کلیدی: سرمایه اجتماعی، کارآمدی، نظام سیاسی.
AbstractSocial capital, along with economic and human capital, is part of the national wealth of any country and society, which can be considered a sufficient position and platform for the use of human and physical capital, as well as a way to success. Regardless of social capital, no system will be able to reach capital. In such a way that most groups, organizations and human societies can not achieve enough success without social capital, and relying solely on economic and human capital. This study aims to investigate the role of social capital in the efficiency of the political system by descriptive-analytical method. Social capital is one of the new concepts that has been proposed in the economic and social studies of modern societies. At the most general level, social capital is a characteristic of a community or social group that increases the capacity of collective and voluntary organization to solve reciprocal problems or public problems.Keywords: social capital, efficiency, political system.
خلاصه ماشینی:
جايگاه سرمايه اجتماعي در کارآمدي نظام سياسي تاريخ دريافت :١٤٠٠/٠١/١٢ محمد شريفي ١ عبدالرضا باي ٢ تاريخ پذيرش : ١٤٠٠/٠٣/٣٠ حسين ابوالفضلي ٣ علي صالحي فارساني ٤ چکيده سـرمايه اجتماعي به همراه سـرمايه هاي اقتصـادي و انسـان جزء ثروت ملي هر کشـور و جامعه اي به شـمار مي آيد که مي تواند موقعيت و بسـتر کافي را براي اســتفاده از ســرمايه انسـاني و فيزيکي و همچنين راهي براي موفقيت قلمداد شـود.
نظام سـياسـي هنگامي کارآمدي دارد که بتواند وظايفي را که بيش تر 3- Kawachi, 2- Neergard, مردم يا حکومت شـوندگان از او متوقعند انجام دهد در واقع پشـتيباني واقعي و عيني مشـروعيت هر نظامي وابسـته به کارآمدي آن است (صياد و همکاران ، ١٣٩٧: ٨٨) ٣-٢- شاخص هاي سرمايه اجتماعي اعتماد: از ديدگاه اکثر پژوهشـگران سـرمايه اجتماعي، اعتماد برمشـارکت و بهبود کيفيت زندگي انسـاني تاثير گذار است .
عامل تعيين کننده توسعه ، به رغم تجربه هاي متفاوت ، کارآمد بودن دولت است (الواني،١٣٧٨: ٣٠) ٣-٤- ابعاد و عناصر سرمايه اجتماعي در نظام جمهوري اسلامي ايران دانشـمندان با توجه به رويکردهاي مختلف ، سـرمايه اجتماعي را از طرق مختلف (جامعه شـناسـي، اقتصـادي، سـياسـي ....
که اين امر مي تواند اعتماد مردم نسـبت به مديران و مسـئولين سـياسـي را کاهش دهد و در نتيجه راه براي شـکل گيري نارضـايتي هاي عمومي در ابعاد مختلف سياسي، اجتماعي و غيره را ايجاد کند (انفي، ١٣٩٢: ٢).