چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر، کشف محاسن و معایب روشهای مختلف ترک اعتیاد زنان با اختلال مصرف مواد در شهر تهران و ارائهی راهکارهای کارآمد جهت ارتقاء کیفیت درمان آنان بوده است. روش: روش پژوهش حاضر، روش کیفی نظریهی زمینهای بوده است. جامعهی پژوهش، زنان با اختلال مصرف موادی بوده است که سابقهی تجربهی حداقل یک اقدام ارادی و یا غیرارادی جهت ترک اعتیاد خود داشتهاند. نمونهی پژوهش حاضر، 40 نفر از زنان با اختلال مصرف مواد بود که جهت ترک اعتیاد خود، به مرکز اقامتی ترک اعتیاد بانوان بهبودگستران همگام مراجعه کرده بودند و در سالهای 97 و 98، با روش نمونهگیری نظری انتخاب شدند و مورد مصاحبهی عمیق قرار گرفتند. یافتهها: شش روش درمانی ترک در کمپ اقامتی ترک اعتیاد با مجوز، ترک در کمپ اقامتی ترک اعتیاد بدون مجوز، ترک در منزل، ترک در بیمارستان، ترک در زندان و ترک در کلینیکهای ترک اعتیاد با قرص و دارو، بهعنوان مهمترین روشهای ترک اعتیاد زنان در شهر تهران کشف شد. با تجزیه و تحلیل متن مصاحبهها، 3 تم محاسن روشهای مختلف ترک اعتیاد زنان، معایب روشهای مختلف ترک اعتیاد زنان و پیامدهای مثبت و منفی روشهای مختلف ترک اعتیاد برای زنان ظهور کرد. همچنین راهکارهایی جهت ارتقاء کیفیت روشهای درمانی مختلف ارائه شد. نتیجهگیری: هر یک از روشهای ترک اعتیاد برای زنان، محاسن و معایب اختصاصی و مشترکی دارد و زنان وابسته به مواد، خانوادههای آنان و کادر درمانی لازم است نسبت به آن آگاه باشند و متناسب با شرایط فرد، بهترین انتخاب را برای وی فراهم نمایند.
Objective: The purpose of this study was to discover the advantages and disadvantages of women with various drug use disorder methods of quitting an addiction in Tehran and providing efficient strategies to improve the quality of their treatment. Method: The method of the present study was the qualitative method of grounded theory. The study population consisted of women with drug use disorders who had a history of experiencing at least one voluntary or involuntary action to quit their addiction. The sample of the present study was 40 women with substance use disorders who had referred to the Behbastaran Women's Addiction Treatment Center to quit their addiction. In 2018 and 2019, they were selected by theoretical sampling method and were interviewed in depth. Results: Six treatment methods for quitting addiction with a license, quitting in an addiction camp without a license, quitting at home, quitting a hospital, quitting a prison, and quitting in addiction quit clinics with pills and medication, as the most important methods for quitting addiction in women was discovered in Tehran. By analyzing the text of the interviews, three themes of the advantages of different methods of quitting women, the disadvantages of different methods of quitting women and the positive and negative consequences of different methods of quitting for women emerged. Also, strategies were provided to improve the quality of various treatment methods. Conclusion: Each method of quitting addiction for women has specific and common advantages and disadvantages, and drug-dependent women, their families, and medical staff should be aware of and provide the best choice for the individual according to the circumstances.
خلاصه ماشینی:
فصلنامه علمي اعتياد پژوهي، سال شانزدهم ، شماره شصت و سوم ، ص ٤٢-٧، بهار ١٤٠١ Scientific Quarterly of Research on Addiction, Vol. 16, No. 63, P 7-42, Spring 2022 مقاله پژوهشي Research Article ارزيابي کيفي روش هاي ترک اعتياد بر اساس تجارب شخصي زنان وابسته به مواد و * ارائه ي راهکارهاي ارتقاءبخش کيفيت درمان 3 ضحي حاجيها١، هادي بهرامي احسان ٢، سيد سعيد پورنقاش تهراني تاريخ دريافت : ١٣٩٩/١١/٢٦ تاريخ پذيرش : ١٤٠١/٠٣/١٠ چکيده هدف : هدف پژوهش حاضر، کشف محاسن و معايب روش هاي مختلف ترک اعتياد زنان با اختلال مصرف مواد در شــهر تهران و ارائه ي راهکارهاي کارآمد جهت ارتقاء کيفيت درمان آنان بوده اســت .
Pinedo, Zemore, Beltrán-Girón, Sharghi Gilbert & Castro 2.
Upshur, Jenkins, Weinreb, Perdonssini Gelberg & Orvek 3.
Sugarman, Meyer, Reilly & Muruthi & Beeler-Stinn Greenfield 10.
Robinowitz, Muqueeth, Scheibler, Thacker, Hefner & Svikis Salisbury-Afshar & Terplan 3.
بررسـي پژوهش هاي مرتبط با روش هاي درمان اعتياد در ايران هم نشـان داده اسـت که در اکثر موارد، افراد ســــاکن در مراکز درمـاني مخصـــوص مردان ، بـه عنوان نمونـه ي پژوهش هايي با موضـوعاتي در زمينه ي بررسـي اثربخشـي درمان هاي مختلف بر اين گروه از افراد، مانند اثربخشـي درمان شـناختي رفتاري بر خودکارآمدي و تاب آوري (عبدي زرين و مهدوي، ١٣٩٧)، اثربخشــي موســيقيدرماني بر اضــطراب (ســليماني و صــنوبر، ١٣٩٤)، اثربخشـــي طرحواره درماني گروهي بر علائم اختلال شـــخصـــيت ضـــداجتماعي (پيري، حســينائي، اســدي و شــريعتينيا، ١٣٩٨) و اثربخشــي مداخله پيشــگيري از عود مبتني بر ذهن آگاهي بر سـوءمصـرف مواد و شـدت علائم افسـردگي (زمسـتاني، باباميري و سـپياني، ١٣٩٥) بوده و تعداد اندکي از پژوهش ها (عســگري کويري، گنجي، بابائيفرد و شــيره پز، ١٣٩٨؛ اســـلامي، طـالبي، مهـديپورخراســـاني، ذاکريهمـانـه و کـاظمي، ١٣٩٦؛ حراقي و ١٠ حراقي، ١٣٩٧؛ مغنيباشــي منصــوريه ، فتحي، براتيســاده و اســلاميان ، ١٣٩٦)، به ارزيابي ١٠ روش هـاي درمـان اعتيـاد مردان پرداختـه انـد.