چکیده:
قرآن کریم خود را کتاب هدایت به مسیر عبودیت معرفی مینماید و از روشهای گوناگونی برای نیل آدمی به مقام بندگی استفاده میکند. ازجمله این روشها استفاده از یکی از مبادی افعال است. این منبع وحیانی با معرفتدهی خاص از مبادی فعل در ایجاد انگیزش برای عمل به وظایف بندگی و رسیدن به درجات عالی عبودیت بهره میگیرد. هدف از این تحقیق بررسی چگونگی معرفتدهی قرآن کریم و بهرهمندی از مبادی فعل در جهت ایجاد انگیزش برای تعالی بندگی است. روش تحقیق «توصیفی تحلیلی» است. نتیجه تحقیق آن است که معرفتدهی قرآن کریم کاملا هدفمند بوده و در آن مبادی فعل، همچون تصور، تصدیق به فایده و شوق مدنظر قرار گرفته و در جهت ایجاد انگیزه در انسان برای حرکت در مسیر عبودیت است. همچنین قرآن کریم تاثیر ویژهای در جهت تقویت گرایشها و امیال باطنی که موافق با عبودیت هستند، دارد. معرفتدهی قرآن کریم تاثیری مهم در تضعیف امیال و گرایشهای باطنی مخالف با بندگی نیز دارد.
خلاصه ماشینی:
نتيجه تحقيق آن است كه معرفتدهي قرآن کريم کاملاً هدفمند بوده و در آن مبادي فعل، همچون تصور، تصديق به فايده و شوق مدنظر قرار گرفته و در جهت ايجاد انگيزه در انسان براي حرکت در مسير عبوديت است.
در اين سبک ويژه معرفتدهي، مبادي فعل، همچون تصور، تصديق به فايده و شوق مدنظر قرار گرفته و در جهت ايجاد انگيزه در انسان براي حرکت در مسير عبوديت از آنها استفاده شده است.
در برخي کتب اخلاقي همچون اخلاق در قرآن اثر آيتالله مصباح از جايگاه برخي گرايشهاي فطري در قرآن بحث شده، اما به صورت متمرکز استفاده قرآن از اين فطريات در جهت انگيزش بندگان يا معرفتدهي هدفمند قرآن و نگاه ويژه آن به مبادي فعل بررسي نگرديده است.
بنابر نظر ايشان، قرآن کريم با تکيه بر برخي صفات و اسماء الهي، رذائل اخلاقي را از ريشه درمان ميكند و آنها را موضوعاً منتفي ميداند؛ براي مثال، معرفتدهي به مالکيت حقيقي خداوند نسبت به همه هستي، همچنين معرفتدهي به اينکه قدرت، عزت، رزق تنها در دست خداست موجب ميشود زمينهاي براي بروز رذائلي همچون ريا، ترس از غير خدا، اميد به غير خدا و مانند آن ـ که همة با بندگي ضديت دارد ـ در او وجود نداشته باشد.
قرآن کريم با توجه خاص به اميال فطري و معنوي انسان سعي دارد تا از اين اميال در جهت تقويت انگيزه بندگي در مؤمنان و تعالي اخلاق و معنويت در آنها استفاده کند.
بنابراين هدف قرآن کريم استفاده از اين ميل فطري براي ايجاد انگيزه قويتر در بندگان براي حرکت در مسير بندگي است.