چکیده:
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش رفتارهای تکانشی، ناگوئی خلقی و ناامیدی در بیماران افسرده می باشد.مواد و روش: طرح پژوهش حاضرمطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری بود. جامعه آماری کلیه بیماران افسرده مراکز مشاوره شهر اهواز بودند که تعداد 30 نفر بیمار با روش نمونهگیری در دسترس و به طور تصادفی به صورت یک گروه آزمایش و یک گروه گواه تخصیص یافتند. آزمودنی ها به مقیاس رفتارهای تکانشی بارت (1994)، آزمون ناگوئی خلقی تورنتو (1994) و آزمون نا امیدی میلر (1991) به عنوان پیش آزمون و سپس پس آزمون پاسخ دادند.سپس گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش رویکرد درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش دریافت کرد.. برای تجزیه و تحلیل دادهها از کوواریانس (مانکوا و آنکوا) استفاده شد.یافته ها : نتایج حاصل از تحلیل دادهها نشان داد، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش باعث کاهش رفتارهای تکانشی، ناگوئی خلقی و ناامیدی بیماران افسرده گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شد و مشخص شد بین اثربخشی درمان مبتنی برتعهد و پذیرش بر کاهش رفتارهای تکانشی، ناگوئی خلقی و ناامیدی بیماران افسرده تفاوت معنادار وجود دارد و درمان مبتنی برتعهد و پذیرش بر کاهش رفتارهای تکانشی، ناگوئی خلقی و ناامیدی بیماران افسرده اثربخشی بیشتری داشتنتیجهگیری: بر اساس پژوهش حاضر می توان گفت که درمان مبتنی برپذیرش وتعهد میتواند به عنوان یک مداخله موثر برای کمک به بیماران افسرده جهت کاهش رفتارهای تکانشی، ناگوئی خلقی و ناامیدی مورد استفاده قرار گیرد.
AIM: The aim of this research was to study the comparison of the effectiveness of the acceptance-commitment therapy on the behaviour impulsively, alexithymia and disappointment in depression patients.Methods: This design of the study was pretest, post test control group. The sample include 30 depression patients 15 group experimental (acceptance and commitment therapy), and 15 group control) were selected randomaly sampling andthe were requested to answer behaviour impulsively Baratscale, alexithymia Torento and disappointment Miler scalequestionnaire. For analyzing the results we used covariance (MANCOVA and ANCOVA).Results: The results of data analysis showed that as ap acceptance-commitment therapy caused thedecrease inbehaviour impulsively, alexithymia and disappointment in depression patients experimental group in comparison to the witness group and concluded that there is any significant difference between effectivenessof the acceptance-commitment therapy on the behaviour impulsively, alexithymia and disappointment in depression patients and acceptance-commitment therapy was more effectiveness on thedecrease behaviour impulsively, alexithymia and disappointment in depression patients.Conclusion: That as ap acceptance-commitment therapy caused the decrease inbehaviour impulsively,alexithymia and disappointment in depression patients andacceptance-commitment therapy was more effectivenesson the decrease incognitivebehaviour impulsively, alexithymia and disappointment in depression patients.
خلاصه ماشینی:
بر اساس پژوهش حاضر ميتوان گفت که درمان مبتني بر پذيرش و تعهد ميتواند به عنوان يک مداخله مؤثر براي کمک به بيماران افسرده جهت کاهش رفتارهاي تکانشي، ناگويي خلقي و نااميدي مورد استفاده قرار گيرد.
همچنين براي کاهش رفتارهاي تکانشي، 1- alexithymia 2- disappointment ناگويي خلقي، نااميدي ميتوان از رويکرد درمان مبتني بر تعهد-پذيرش که در تحقيقات نشان داده شده نقش مؤثري در کاهش مشکلات شناختي- هيجاني دارد، استفاده نمود ( & Twohig .
با توجه به مسائل بيان شده ، پژوهش حاضر به اين سؤال پاسخ داده است که آيا آموزش مبتني بر تعهد و پذيرش بر کاهش رفتارهاي تکانشي، ناگويي خلقي و نااميدي در بيماران افسرده مؤثر است ؟ روش جامعه آماري، نمونه و روش نمونه گيري روش پژوهش بر مبناي هدف کاربردي جزء تحقيقات کمي و از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون –پس آزمون با گروه گواه همراه با پيگيري ٣٠ روزه بود.
اين مسئله بيانگر آن است که ميانگين آزمون ها از نظر حداقل يکي از نمرات رفتارهاي تکانشي، ناگويي خلقي و نااميدي در بيماران افسرده مراکز مشاوره شهر اهواز در دو گروه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و گواه در هر دو مرحله پس آزمون و پيگيري، تفاوت معنيداري وجود دارد.
بحث و نتيجه گيري پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش بر کاهش رفتارهاي تکانشي، ناگويي خلقي و نااميدي بيماران افسرده مراکز مشاوره شهر اهواز اجرا شد.
نتايج به دست آمده در اين پژوهش نشان داد که درمان مبتني بر تعهد و پذيرش ميتواند رفتارهاي تکانشي، ناگويي هيجاني و نااميدي بيماران افسرده را کاهش دهد.