چکیده:
هدف پژوهش بررسی اثرگذاری نقاشی درمانی بر کاهش افسردگی دانش آموزان مقطع ابتدایی بخش فلارد میباشد. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی بخش فلارد بود که از میان دانش آموزان تعداد 40 نفر که دارای افسردگی خفیف بودند به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. و در دو گروه کنترل (20 نفر) و آزمایش (20 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش نقاشی درمانی را در طول 8 جلسه (هفتهای یک جلسه، هر جلسه بهطور متوسط (60 دقیقه) دریافت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات پرﺳﺸﻨﺎﻣﻪ اﻓﺴﺮدﮔﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﺎرﯾﺎ ﮐﻮاس CDI بود. سپس تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد نقاشی درمانی بر کاهش افسردگی دانش آموزان اثرگذار است.
خلاصه ماشینی:
محمدی و رادین (1396) بیان داشتند هنر درمانی برپایه نقاشی بر کاهش افسردگی، اضطراب و پرخاشگری در کودکان پیش دبستانی تأثیرگذار است.
ویسکرمی و همکاران (1396) به بررسی تاثیر نقاشی درمانی بر کاهش میزان اضطراب و افسردگی دانش آموزان دختر دارای پیشرفت تحصیلی پایین پرداختند.
بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت نقاشی درمانی یک روش موثر در کاهش اضطراب و افسردگی دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی پایین است عسگری (1396) بررسی تأثیر نقاشی درمانی بر رفتار پرخاشگرانه و اضطراب در نوجوانان دختر ناتوان هوشی 14 تا20 سال شهر اصفهان پرداخت.
عطاری و شفیع آبادی (1390) به بررسی تعیین کارایی آموزش هنر نقاشی در کاهش میزان اضطراب دانش آموزان پسر سال سوم ابتدایی منطقه دو آموزش و پرورش تهران در سال تحصیلی 89-88 پرداختند، به منظور اجرای پژوهش از میان دبستان های پسرانه منطقه دو آموزش و پرورش، یک دبستان بطور تصادفی انتخاب گردید، سپس 123 نفر از پسران دانش آموز با استفاده از پرسشنامه مقیاس اضطراب کودکان مورد ارزیابی قرار گرفتند، 30 نفر از کودکان مضطرب بهطور تصادفی به دو گروه 15 نفره واگذار شدند، برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده گردید، نتایج بدست آمده حاکی از آن است که تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و کنترل وجود دارد که بیانگر اثربخش بودن آموزش هنر نقاشی بر کاهش اضطراب است پژو 1 و همکاران (2018) به اثربخشی برنامه نقاشی درمانی برای درمان رفتارهای خارجی در کودکان مبتلا به اختلال کم توانی هوشی پرداختند.