چکیده:
اسلوب تاکید از جمله اسلوب های مهم به کار رفته در زبان عربی است و کاربرد آن در قرآن از
جمله مباحث علوم قرآنی است که مفسران و بلاغت شناسان بدان پرداخته اند. تاکید گاه با حروف
تاکید ذکرمی شود ، گاه به صورت افزودن حروف در ساختمان کلمه و گاه به صورت تاکید لفظی و
معنوی وگاه با شیوه های بلاغی ظهور پیدا می کند. تاکید با قسم، بدل، عطف، وصف، حروف جر و
حروف تاکید، از گونه های دیگر تاکید است. نیزاز شیوه های بلاغی گوناگونی همانند عدول از فعل
امر به استفهام، التفات، استفاده از اسم ظاهر به جای ضمیر، عدول از جمله فعلیه به اسمیه، تقدیم
ما حقه التاخیر،تفسیر، تعلیل و... را می توان نام برد.پژوهش حاضر اسلوب تاکید درنهج الفصاحه
سخنان گهربار پیامبر اکرم)ص( را با شواهد و امثال های گوناگون تا آنجا که توان فهم و بیان باشد
مورد بررسی قرار داده است.
خلاصه ماشینی:
گفتني است که در قرآن کريم واژه ي « توکيد» براي ميثاق و عقد ايمان به کار فته است : «و أوفوا بعهدالله إذا عاهدّتم و لا تنقضوا الأيمن بعد توکيدها و قد جعلتم الله عليکم کفيلاً إنّ الله يعلم ما تفعلون »(نحل /٩١) نيز در زيارت صاحب الزمان (عج ) آمده است :« يا ميثاق الذي أخذه و وکّده » (قمي،١٠٨٨) فصاحت و بلاغت کلام گاه اقتضا مي کند که مخاطبان غيرمنکر را منکر فرض کنند، بدين معني که اصل اوليه در کلام آن است که کلام براي اين گونه مخاطبان بدون تأکيد آورده شود، ولي در همان حال که مخاطب ترديد و انکاري ندارد، او را منکر فرض کرده کلام را با مؤکدات مختلف تأکيد مي کنند.
آنها بر اين باورند که مهم ترين هدف از تکرار لفظ ، همان «توکيد و تقرير جمله » است ؛ براي مثال ميتوان اين حديث را بيان کرد:« أمّک ، أمّک ، ثمّ أمّک ، ثمّ أباک،ثمّ الاقرب و الاقرب » انگيزه دوم ، بيدار کردن و آگاهي دادن مخاطب است ؛ «أربع إذا کنّ فيک فلا عليک ما فاتک من الدّنيا:صدق الحديث و حفظ الامانۀ و حسن الخلق و عفۀ مطعم » انگيزه سوم ، تحذير (بيم دادن ) است ؛ « إحذر أنُ يري عليک آثار المحسنين و أنت تخلو من ذلک فتحشر مع المرائين » اما بايد گفت هدف تکرار، از سياق کلام فهميده مي شود و هدف اصلي از تکرار، همان توکيد است ؛ چنان که علماي بديع به اين مطلب اشاره کرده اند.