چکیده:
ایراد فاقد سِمَت بودن نمایندۀ خواهان در زمان تقدیم دادخواست، یکی از ایراداتی است که طبق بند 84 و مادۀ 89 قانون آیین دادرسی مدنی موجب صدور قرار رد دعوا میشود. در صورتی که دادخواست را اصیل تقدیم کند، این ایراد صدق نمیکند؛ زیرا سمت، موضوعی است که تنها در مورد نماینده مطرح میشود. بهعلاوه، آثار فقدان یا از دست دادن سمت در جریان دادرسی، متفاوت از نبود سمت برای نمایندۀ خواهان در زمان اقامۀ دعوا میباشد. در این مقاله، ضمن پرداختن به مفهوم نمایندگی و برخی از مصادیق آن در رویۀ قضایی، موضوع فقدان سمت و آثار آن در دادرسی مدنی ایران مورد بررسی قرار میگیرد. پرسش اصلی این است که ایراد عدم احراز سمت به چه معناست و هرگاه این ایراد در روند دادرسی وارد تشخیص داده شود، دادگاه در مورد آن چه تصمیمی باید اتخاذ نماید؟ دلایل متعددی میتواند موجب غیرقانونی بودن سمت شخصی باشد که مدعی نمایندگی است؛ در هر حال، دادگاه باید با احراز این امر در جریان دادرسی، از مداخلۀ شخص فاقد سمت در روند دادرسی ممانعت به عمل آورد.
Objection to the plaintiff's representative at the time of filing the petition is one of the objections that cause a dismissal order according to Articles 84 and 89 of Iranian Civil Procedure Act. This objection does not apply if the petition is filed by the principal, because the authority is a matter for the representative only. In addition, the effects of missing or losing a position during the trial are different from the absence of a position for the plaintiff's representative at the time of the lawsuit.In this article, while dealing with the concept of representation and some of its examples in the judicial procedure, the issue of lack of position and its effects in the Iranian civil proceedings are examined. The main question is what the objection of not holding the authority means and if this objection is found in the proceedings, what decision should the court make about it? There are several possible reasons for the illegality of the person claiming representation; In any case, the court must prevent the intervention of the person without representative in the proceedings by asserting this during the trial.
خلاصه ماشینی:
بررسی مصادیق ایراد عدم احراز سمت در دادرسی مدنی با تأکید بر رویه قضایی مصطفی السان *، پیام خنجری کاکاوندی ** چکیده ایراد فاقد سمَ ت بودن نمایندٔە خواهان در زمان تقدیم دادخواست ، یکی از ایراداتی است که طبق ِبند ۸۴ و مادٔە ۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی موجب صدور قرار رد دعوا میشود.
زیرا حتی اگر این انجمن به ثبت رسیده باشد، قانوناً نمایندٔە مالکین نیست و «متصدی و ذیسمت در دعوای موضوع قانون تملک آپارتمان ها که دارای بیش از سه مالک است ، مدیر و هیئت مدیرٔە انتخابی از جانب مالکین آپارتمان ها میباشد» (رأی شمارٔە ۹۱۰۱۷۲ مورخ ۱۳۹۱/۰۹/۲۲ شعبۀ ۵ دادگاه حقوقی تهران )؛ در این فرض ، با توجه به تبصرٔە ۲ مادٔە ۱۰ مکرر قانون تملک آپارتمان ها، ذکر نام و مشخصات کلیۀ مالکین مجتمع آپارتمانی توسط مدیر و هیئت مدیرٔە انتخابی لازم نیست و نامبردگان به نمایندگی از مالکین (با توجه به مجوز استثنایی مذکور در قانون یاد شده )، طرح دعوا خواهند کرد.
برعکس در حقوق ایران ، اگر در وکالت نامه ، حق اعتراض یا شکایت برای وکیل پیش بینی نشده باشد، از یک سو، دادگاه نمیتواند رأی قابل شکایت را به چنین وکیلی ابلاغ کند (مادٔە ۴۶ قانون آیین دادرسی مدنی، رأی شمارٔە ۲۳۶۷ مورخ ۱۳۲۵/۱۲/۲۰ شعبۀ ۳ دیوان عالی کشور).