چکیده:
موضوع این مقاله تبیین روایی حکم فقهی کفاره غیبت میباشد. غیبت عبارت است از افشا نمودن چیزی از شخصی که او راضی به افشای ان نباشد سوال این است که ایا بر اساس روایات غیبت دارای کفاره است؟ فرضیه ما این است که بر اساس روایات غیبت دارای کفاره است. این مقاله از نوع بنیادی است وبه روش کتابخانهای وفیشبرداری انجام گرفته است که اغلب دران از تحلیل روایی شیخ انصاری (ره) استفاده شده است. دستاورد این مقاله یافتن راهی است که بوسیله ان گناه غیبت محو میشود.
خلاصه ماشینی:
مرحوم شيخ(ره) در مقام تجزيه و تحليل گفتار شهيد ثاني(ره) بر آمده و چنين ميفرمايد: اگر از ضعف سند سكوني چشمپوشي كنيم و آن را بپذيريم دليلي نخواهد داشت كه اخبار دال بر توقف رفع غيبت به استحلال را حمل بر كسي كه غيبت به گوشش رسيده و وصولي به او ممكن ميباشد بنمائيم و اخبار استغفار را حمل كنيد به فردي كه غيبت به گوش غيبت شونده نرسيده باشد چرا كه هر دوي اين اخبار و روايات مطلق بوده و نحو مطلق بر مدلول خود دلالت دارند.
(فخار طوسي، ص306) ممكن است اين سؤال پيش بيايد كه مگر غيبت شونده مرده يا غايب شده و دسترسي به او ممكن نيست استحلال ناممكن است و نيز در مواردي كه انسان ميداند كه اگر اقدام به استحلال نمايد فتنهاي برپا ميگردد و عداوت و كينهاي توليد ميشود آيا وجود معتسده و تعذر استحلال دليلي براي راه ديگري غير از استحلال براي برائت ذمه نخواهد بود؟ مرحوم شيخ ميفرمايد: بنابر مقتضاي اصل در روايات كه دلالت بر وجوب استحلال براي محو گناه غيبت مينمايد فرق نميكند كه شخص غيبت كننده قادر به دستيابي بر غيبت شونده باشد يا نباشد.
هر چند احوط آن است كه پس از ارتكاب غيبت شخص غيبت كننده اگر استحلال امكانپذير است اقدام به استحلال بنمايد و الا اقدام به استغفار بنمايد و به صورت توبه اكتفا نكند زيرا اخبار زيادي دلالت بر وجوب برائت ذمه از غيبت ميكند كه سند بعضي از اين روايات نيز داراي اعتبار ميباشد.