چکیده:
در این مقاله پس از بررسی منشا و خاستگاه لغت سمبول و سمبولیسم به بررسی دیدگاه استاد محمد حسین بهجت تبریزی دراین باره پرداخته میشود. همچنین ذکر میگردد که شهریار با عمیق شدن در جزئیات نمادهای جذّاب دیداری در بسیاری از اشعار خود، پویایی تصویری زیادی ایجاد میکند که با احوال رمانتیک شعر در تناسب کامل است و بر چنین بستری است که تصویرهای زندهی سمبولیسم رایج و ابداعی شهریار جان گرفته است. در نهایت به بررسی طبقه بندی نمادها از دیدگاه شهریار و نمادهای به کار برده شده و ملموس در اشعار شهریار پرداخته میشود.
خلاصه ماشینی:
نماد در اشعار شهریار مژگان حیدری 1 ، مریم ارجمندی 2 چکیده در این مقاله پس از بررسی منشا و خاستگاه لغت سمبول و سمبولیسم به بررسی دیدگاه استاد محمد حسین بهجت تبریزی دراین باره پرداخته میشود.
همچنین ذکر میگردد که شهریار با عمیق شدن در جزئیات نمادهاي جذّاب دیداري در بسیاري از اشعار خود، پویایی تصویري زیادي ایجاد میکند که با احوال رمانتیک شعر در تناسب کامل است و بر چنین بستري است که تصویرهاي زندهي سمبولیسم رایج و ابداعی شهریار جان گرفته است.
ولی تمام جریان شعر معاصر از رمانتیسم اجتماعی و رئالیسم عصر مشروطه گرفته تا ادبیات درون گرایانهي رمانتیک دههي بیست و سمبولیسم اجتماعی دههي سی و چهل درشعر او با طرزها و قالبهاي مختلف نمایان است و در تمام سبکها طبع آزمایی کرده و نسبتاً موفّق از کار درآمده است(مشرف25: 1382).
این شاعر ظاهرا کوه را هالو مینامد؛ درحالی که هالوی واقعی در این قطعه، انسان است که حرف طبیعت را نمیفهمد و مترجم لازم دارد و مطابق معمول که هر جاهلی خود را دانا و دیگگران را جاهل فرض میکند و به دیگران نست نادانی میدهد، از فرط نادانی، اینجا انسانی که شهریار وصف کرده کوه را هالو مینامد.
شهریار این کوه نیکبخت را «سمبول» خاطرات و یادهای شیرین ایام کودکی قرار میدهد و در واقع کودکی شعر نماد و مظهر کودکی و صفای روح انسانی است که شاعر در آرزوی آن است(مشرف98: 1382 ).