چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان رابطه خوشبینی اسلامی و آخرتنگری با رضایت زناشویی اسلامی و پیشبینی آن انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه طلاب متاهل سطوح عالی شهرک مهدیه قم بودند که از بین ایشان، 184 نفر به روش نمونهگیری در دسترس به عنوان حجم نمونه، انتخاب شدند و شرکت کنندگان به سه پرسشنامه خوشبینی اسلامی (نوری، 1388) و آخرتنگری (ابراهیمی، 1390) و رضامندی زناشویی اسلامی (جدیری، 1395) پاسخ دادند. دادهها با آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون تجزیه و تحلیل گردید. یافتهها نشان داد که متغیر رضایت زناشویی با متغیرهای آخرتنگری و خوشبینی همبستگی معناداری دارد. همچنین نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای آخرتنگری و خوشبینی میتوانند رضایت زناشویی را در نمونه مورد بررسی پیشبینی کنند. البته میزان پیشبینیکنندگی آخرتنگری نسبت به خوشبینی بیشتر میباشد، که نشان میدهد آخرتنگری به طور معناداری میتواند رضایت زناشویی را در نمونه مورد بررسی پیشبینی کند؛ اما خوشبینی به طور معناداری نمیتواند رضایت زناشویی را پیشبینی کند.
The aim of this study was to determine the relationship between Islamic optimism and heresy with Islamic marital satisfaction and its prediction.The research method was descriptive-correlational. The statistical population of the present study was all married high level religious in Mahdieh town of Qom, from which 184 people were selected by available sampling method as the sample size and Participants answered three questionnaires: Islamic optimism (Nouri, 1388) and Akhrat Negri (Ebrahimi,1390) and Islamic marital satisfaction (Jadiri, 1395). Data were analyzed by Pearson correlation test and regression test. Findings showed that the variables of marital satisfaction had a significant correlation with the variables of heresy and optimism. Also, the results of regression analysis test showed that heterogeneity and optimism variables can predict marital satisfaction in the sample.
Of course, the degree of predictability of the hereafter is more than optimism.
Which shows that heresy can significantly predict marital satisfaction in the sample, but optimism can not significantly predict marital satisfaction.
خلاصه ماشینی:
تحقیقات نشان دادهاند که عوامل متعددی از جمله مسائل شخصیتی، مدیریت مالی، فعالیتهای اوقات فراغت، رابطه جنسی، فرزندپروری، نقشهای مساوات طلبی و جهتگیری مذهبی، شیوههای ارتباطی مؤثر در حل تعارضات زناشویی، احترام متقابل، روابط قبل از ازدواج، همخوانی باورهای زوج، سن ازدواج، فاصله سنی زوجین، همسان همسری قومی و مذهبی، مدت زمان زندگی مشترك، تعداد فرزندان خانواده و ترکیبی از عوامل فوق در رضایتمندی زناشویی مؤثر است (کاستا و کار 2 ، 1992 و محمودیان، ۱۳ > علاوه بر علل مطرح شده در رضایت زناشویی به نظر میرسد که دو عامل 3 m"/>m"/> (نوری، ١٣٨٨ و مردانی، حموله، حیدری، 1389) و آخرتنگری (آزادخانی،1392) تأثیر خاصی در رضایت زناشویی داشته باشند که اولی ناظر به چگونگی تعامل زوجین نسبت به هم و دومی مربوط به جهتدهی رفتارها و اعمال و تعاملهای آنه > از دیدگاه روانشناسی، خوشبینی انتظار کلی وقوع امور خوشایند و مطلوب فراوان و امور نامطلوب کم در آینده است و به این باور مربوط میشود که آینده، پیامدهای مطلوبی خواهد داشت، بدون اینکه توانایی فرد برای کنترل و مواجهه با این پیامدها در نظر گرفته شود (لیونز، استورت، آرکیلود 4 r"/>r"/>، 2009).
چنانچه نتایج به دست آمده از تحقیق آزاد خانی (1392) مؤید وجود رابطه معنادار بین آخرتنگری با رضایتمندی زناشویی و امیدواری میباشد و همچنین یافتههای تحقیق نایینی و شفیع آبادی(1396)، نقش مثبت مذهب را در افزایش رضایت زناشویی نشان میدهد و عدم رضایت برخی از زوجین را به علت عمل نکردن و عدم تعهد به آموزههای مذهبی بیان میکند.