خلاصه ماشینی:
"امر مقدس پیوند زناشویی و تشکیل خانواده که در نوع خود از نعمتهای الهی و سنت پیامبران، خصوصا نبی مکرم اسلام(ص)بوده و در همهء ملل و فرهنگها نیز پذیرفته شده است،مدتی است در برخی جوامع،از جمله جامعهء ما،هم توسط والدین و نهادهای فرهنگی و اجتماعی و (به تصویر صفحه مراجعه شود) هم توسط جوانان(که خود گروه هدف و موضوع آناند)مورد بیمهری و غفلت قرار گرفته است.
پرسش اساسی جوانان از تصمیمگیران و مسئولان این است که غفلت و بیتوجهی تا کی باید ادامه یابد و جوانان که مهمترین گروه فعال و خلاق و سرمایهء انسانی کشورند،تا چه وقت باید تاوان تصمیمگیریهای غلط برخی دستاندرکاران جامعه را با هرز زدادن نیرو،شور و استعداد جوانی خود بدهند؟ اجتماع باید باور کند که عدم پاسخ صحیح به نیازهای جسمی و روحی جوانان،به معنی حذف و نادیده گرفتن مهمترین نیازها توسط خود آنان نیست،بلکه به طور قهری راههای فرعی،نامناسب و حتی انحرافی به عنوان راه حل جایگزین،مورد توجه جوانان قرار میگید و بازار هرزگی، فساد،فحشا و سایر نابهنجاریهای اجتماعی و اخلاقی در بین آنان رواج مییابد،تا حدی که بیم آن میرود ایدهء ازدواج به شکل راستی آن،دیگر به فکر جوانان خطور نکند و آن را دست نیافتنی یا تشریفاتی(غیر ضروری)تلقی کنند.
اما نکتهء مهم این است که آیا همراه با تشویق و ترغیب دانشجویان عزیز به تسریع در امر ازدواج(در دوران دانشجویی) و اظهار علاقه و آمادگی آنان؛شرایط و بسترهای لازم،ضروری و حتمی تحقق این امر،توسط خانوادههای آنان و امکاناتی همچون:مسکن،درآمد کافی و اشتغال(حتی پاره وقت)برای تشکیل خانواده و ادارهء امور زندگی فراهم شده است؟جولی (2831)در مقالهء خود آورده است:«مهمترین نیاز دانشجویان، نیاز مالی و داشتن مسکن و شغل مناسب است»."