چکیده:
نفع در دادرسی را میتوان از اصول اساسی در رویه دادگاهها به شمار آورد. به طوری که قانونگذار برای
ذینفعان دعوا این حق را به شمار آورده است که اگر کسی در دعوایی ذینفع بود با استناد به ماده ۲ قانون
آیین دادرسی مدنی بتواند دعوای خویش را در دادگاه صالح مطرح نماید و بر اساس ماده فوق هیچ
داد گهی نمیتواند به دعوایی رسیدگی نماید مگر اینکه نفع شخصی در آن باشد. از این رو با توجه به
اهمیت این مطلب پژوهش حاضر با این هدف اساسی به نگارش در آمده است که به بررسی رویه قضایی
ایران در تحلیل مفهوم نفع در حقوق دعاوی بپردازد. لذا با مداقه در قوانین حقوقی و رویه قضایی دادگاه به
بررسی تحلیل مفهوم و ماهیت نفع پرداختیم
خلاصه ماشینی:
همان ، ص ٣٢٦ ٣٩٠ دوره جديد، سال ششم ، شماره پانزدهم ، بهار ١٤٠٠ بررسي رويه قضايي ايران در تحليل مفهوم نفع در حقوق دعاوي از منظر نظريات علمي نهايت تعريفي به دست داده اند و اظهار عقيده شده : «در مفهوم کلي شخص ذينفع را ميتوان کسي قلمداد کرد که از بهره برداري اختراعي، که بر خلاف قانون ثبت و براي آن ورقه اختراع صادر گرديده است ، منع شده باشد.
کاتوزيان ، اعتبار امرقضاوت شده ، پيشين ، ص ١٩٦ ٣٩٢ دوره جديد، سال ششم ، شماره پانزدهم ، بهار ١٤٠٠ بررسي رويه قضايي ايران در تحليل مفهوم نفع در حقوق دعاوي از منظر نظريات علمي از طي تشريفات قانوني و ختم دادرسي اينگونه استدلال و انشاء رأي مينمايد: «به دليل سبق توليد و استفاده از جاکارتيهاي هوشمند در کشورهاي خارجي، به ويژه چين و عرضه آن در بازارهاي داخلي قبل از تاريخ ثبت اختراع مذکور و به لحاظ اينکه ، خواندگان دعواي اصلي حسب ادعاي خواهان اصلي و نيز اظهارات خويش ، مبادرت به ورود کالاهاي مشابه نموده اند و به همين اعتبار دعواي تقابل طرح نموده اند، بنابر اين نتيجه دعوت ابطال ورقه اختراع ، تغييري در وضعيت مالي ايشان ايجاد مي نمايدمع هذا ذينفع در طرح دعوي تقابل ميباشند.