چکیده:
توسعه روستایی از مهمترین موضوعات مطرح در دهههای اخیر بوده است. جوامع انسانی با همه امکانات
و تدابیر خود میخواهند به این هدف نایل شوند و در این راستا سازمانها و نهادهای مختلفی در این عرصه
فعالیت میکنند. از جمله نهادهای تسهیل گر در فرایند توسعه جوامع در عصر جهانی شدن سازمانهای مردم
نهاد و غیر دولتی موسوم به (۸/070) میباشند. سازمانهای غیردولتی برای مشارکت جامعه و دولت است.
این سازمانها از طریق همکاری مردم با هم با دولت و بخش خصوصی, دربسیاری از زمینهها بستر ساز
توسعه و رشد جامعه میباشند و به عنوان بازوی قدرتمند در کنار سازمانهای دولتی امکانات لازم را برای
توسعه پایدار روستایی فراهم مینمایند. توسعه پایدار روستایی عبارتست از وحدت میان ابعاداجتماعی»
اقتصادی و زیست محیطی به منظور بالاا بردن سطح معیشت و رفاه مردم روستایی است.. پژوهش حاضرکه به
روش مروری و با استفاده از منابع کتابخانهای و سایتهای اینترنتی تهیه شده تلاش دارد نقش سازمانهای
مردم نهاد در توسعه پایدار روستایی را ارائه نماید.
خلاصه ماشینی:
سازمانهاي جامعه مدني مشارکت مردم در فعاليت هاي اقتصادي و اجتماعي را کاناليزه کرده و آنها را از طريق سازماندهي در گروههاي قدرتمند براي تأثيرگذاري بر فرايند خط مشي گذاري تقويت مي کند (رزمي و همکاران، ١٣٩٤).
سازمانهاي غيردولتي يا سمن ها (سازمانهاي مردم نهاد) در رايج ترين تعريف به سازمانهاي خصوصي اشاره دارد که براي رفع گرفتاريها و آلام مردم و ارتقاء سطح زندگي ايجاد مي شوند و در کاهش معضلات اجتماعي نقش اساسي بر عهده دارند سازمانهاي غيردولتي گروههاي داوطلبانه فردي يا 1 -Yousaf et al 2 -Šilinskytė سازماني عمدتا غيرانتفاعي هستند که معمولا وابسته به هيچ دولتي نبوده و در سطح محلي ، ملي يا بين المللي براي خدمت رساني و يا سياست گذاري عمومي شکل گرفته اند (رازقي و لطفي خاچکي ، ١٣٩٧).
منشأ پيدايش و ويژگي هاي سازمانهاي غيردولتي سازمان هاي غير دولتي و مردم نهاد (سمن ها)، جمعيت ها، گروه ها و نهادهاي انساني خودجوش و برآمده از بطن جامعه هستند که با فعاليت هاي غيرانتفاعي و داوطلبانه در جهت رفع معضلات اجتماعي و خدمت رساني عمومي فعاليت مي کنند و برترين امتياز خود را استقلال از دولت تدوين کرده اند .
و توسعه پايدار براي پاسخ به معضلات اقتصادي، محيط زيستي و اجتماعي دنياي امروز از سوي دانشمندان مطرح و به طور گسترده توسط دولت ها، نهادهاي بين المللي ، شرکت هاي تجاري سازمانهاي غير دولتي مورد پذيرش قرار گرفته است (سلطاني پور و دماري، ١٣٩٥).