چکیده:
امروزه داوری بی تردید پرکاربردترین شیوة حلوفصل اختلافات سرمایه گذاری بین المللی است. به باور بسیاری از ناظران، افزایش چشمگیر رجوع به داوری در حوزة سرمایه گذاری خارجی را باید در مزیت نسبی این شیوه از لحاظ پیش بینی پذیری و اعتماد بازیگران بین المللی به آن جستجو کرد. در این میان، پدیدة تعارض آرا از موانع مهمی است که میتواند ویژگیهای مذکور را به حاشیه رانده، و بخصوص از پیشبینیپذیری فرایند داوری بکاهد. مقالة حاضر میکوشد ضمن بررسی رویة داوری سرمایهگذاری، انواع تعارض آرا، علل آن و راهکارهای جلوگیری از صدور آرای متعارض را بررسی کند. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که نخست، وجود میزانی از عدم انسجام و هماهنگی در عناصر مختلف نظام حلوفصل اختلافات اجتناب ناپذیر است و از همین رو نمیتوان تعارض آرا را بهطور کامل از عرصة داوری سرمایه گذاری بین المللی زدود. دوم، پیشگیری از بروز هریک از انواع تعارض، نیازمند راهکاری ویژه است و نمیتوان سازوکار واحد و جامعی برای ازمیان بردن کلیة عوامل بروز تعارض به دست داد. سرانجام، به نظر میرسد مقابلة همه جانبه با پدیدة تعارض آرا بدون اصلاح معاهدات بین المللی مربوط به حوزة داوری سرمایه گذاری امکان پذیر نیست.
Arbitration has in recent times been considered as the most useful mechanism for settling international investment disputes. The significant increase in referring to arbitration, according to many commentators, must be sought in arbitration’s comparative advantages in terms of predictability and the trust of its international users. Conflicting decisions are among important setbacks to these advantages, and in particular, the issue of predictability in arbitration. Through an in-depth analysis of relevant arbitral precedent, this paper seeks to suggest a typology of conflicting decisions, and to explain potential solutions available for addressing its causes. It is concluded that, first, a degree of inconsistency is an integral part of any dispute settlement system, and therefore, it may not be fully eliminated from arbitration. Second, each type of conflict requires a unique solution, and accordingly, there is no single mechanism to address all types of conflicting decisions. Finally, inconsistency might not be eliminated unless a number of revisions are made to international treaties relevant to investment arbitration.
خلاصه ماشینی:
١ اين امر خود موجب افزايش توازي صلاحيت ميان مراجع بين المللي و بروز رسيدگي هاي مرتبط يا موازي شده و صدور آراي متعارض در زمينۀ داوري بين المللي را محتمل تر کرده است .
پديدة تعارض آرا نظام داوري بين المللي را از ابعاد گوناگوني ، ازجمله انسجام ، قابليت پيش بيني ، و مشروعيت اين شيوة حل وفصل اختلافات تحت الشعاع قرار داده تا جايي که براي نمونه ، به باور بسياري از نويسندگان ، صدور آراي داوري متعارض ، پايداري نظام داوري سرمايه گذاري را به مخاطره انداخته است .
٥ با اين حال ، چنان که نوشتار حاضر به تفصيل بررسي خواهد کرد، بسياري از مصاديق تعارض آرا به علل فني حقوقي رخ مي دهند و بدين لحاظ ، جلوگيري از صدور آراي متعارض به ويژه با انجام برخي اصلاحات در موافقت نامه هاي حمايت از سرمايه گذاري و نيز قوانين و مقررات مربوطه ، ناممکن به نظر نمي رسد.
Argentina, ICSID Case No. ARB/01/08 (United States/Argentina BIT), Award of 12 May 2005, Annulment Decision of 25 September 2007 (hereinafter referred to as „CMS Award‟).
Argentina, ICSID Case No. ARB/02/1 (United States/Argentina BIT), Decision on liability of 3 October 2006, Damages Award of 25 July 2007 (hereinafter referred to as „LG&E Award‟).
Reinisch A, “Necessity in International Investment Arbitration: An Unnecessary Split of Opinions in Recent ICSID Cases?”, Journal of World Investment & Trade, Vol. 8, Issue 2, 2007.
Reinisch A, “Necessity in International Investment Arbitration: An Unnecessary Split of Opinions in Recent ICSID Cases?”, Journal of World Investment & Trade, Vol. 8, Issue 2, 2007.