چکیده:
خداوند، نکاح دائم را نسبت به نکاح متعه در اولویت قرار داده است. هرچند، مشروعیت نکاح متعه، راهکاری برای جلوگیری از برخی ناهنجارهای روانی و اجتماعی میباشد؛ که با هدف نقش مثبت و منفی آن در بهزیستی روانشناختی و با احصاء آن مؤلفهها، از تحقیقات ریف و سلیگمن و براساس ویژگیهای بومی جامعه ایرانی مورد بررسی قرار گرفت؛ و با استفاده از روشهای توصیفی ـ تحلیلی و بر پایه مطالعات کتابخانهای و با تکیه بر تفسیر آیه 24 سوره نساء و روایات معصومان (علیهمالسلام) و اتصاف آن در احکام خمسه، نکاح متعه در مؤلفههای معنویت، رضایت، شادی، رشد شخصی، ارتباط مثبت با دیگران و پذیرش خود، نقش مثبتی در بهزیستی روانشناختی دارا است. ولی نکاح متعهای که مشکلات روانی و تهدید نظام خانواده را بدنبال دارد؛ نقش منفی آن در بهزیستی روانشناختی مطرح میباشد.
خلاصه ماشینی:
هرچنـد، مشـروعيت نکـاح متعـه ، راهکاري براي جلوگيري از برخي ناهنجارهاي رواني و اجتماعي ميباشد؛ که بـا هـدف نقـش مثبـت و منفـي آن در بهزيستي روانشناختي و با احصاء آن مؤلفه ها، از تحقيقات ريف و سليگمن و براساس ويژگيهاي بـومي جامعـه ايرانـي مورد بررسي قرار گرفت ؛ و با استفاده از روشهاي توصيفي ـ تحليلي و بر پايۀ مطالعـات کتابخانـه اي و بـا تکيـه بـر تفسير آيۀ ٢٤ سوره نساء و روايات معصومان (عليهم السلام) و اتصاف آن در احکام خمسه ، نکاح متعه در مؤلفـه هـاي معنويت ، رضايت ، شادي، رشد شخصي، ارتباط مثبت با ديگران و پذيرش خود، نقش مثبتي در بهزيسـتي روانشـناختي دارا است .
در اين مقاله نقش نکاح متعه در مؤلفه هاي معنويت ، رضايت ، شادي، رشد شخصي، ارتباط مثبت با ديگران و پذيرش خود مورد بررسي قرار گرفته و آسيب هاي آنکه نقش منفي را در بهزيستي روانشناختي بدنبال ميآورد؛ نيز مورد تحليل و تبيين قرار ميگيرد.
حضرت آيت الله مکارم در تفسير نمونه آورده اند: «نکاح موقت يک ضـرورت اجتمـاعي بوده و اين موضوع را نميتوان منکر شد، که غريـزة جنسـي يکـي از نيرومنـدترين غرايـز انساني است ، تا آنجا که پاره اي از روانشناسان آن را تنها غريزة اصـيل انسـان مـي داننـد و تمام غرايز ديگر را به آن بازميگردانند، و لذا بـا طـولاني شـدن دورة تحصـيل جوانـان و مسائل پيچيدة زندگي اجتماعي ، و اينکه کمتر جواني مـي توانـد در سـنين پـايين يعنـي در داغ ترين دوران غريزة جنسي اقدام به ازدواج کند؛ بهترين راه حل ، انجام نکاح متعـه اسـت » (مکارم شيرازي ، ٣٨٩/١).