چکیده:
آرکائیسم، نوعی هنجارگریزی و انحراف از زبان معمول و نُرم و به کار بردن واژگان منسوخ یا شیوهی نحوی مهجور و غیر متداول زبان امروزی است، درک اصطلاح مزبور نیازمند تأمل در زبان و تحولات آن است. تحول در زبان، در طول زمان امری طبیعی است که بعضی واژگان در ساختار زبان وارد شده و بعضی از آنها از این چرخه خارج میشوند در این مقاله اشعار دو شاعر معاصر پروین اعتصامی و فروغ فرخزاد به شیوهی کتابخانهای بررسیشده است. پیوند پروین اعتصامی با سبک خراسانی و عراقی باعث شد که باستان گرایی بهصورت متنوع و چشمگیر در اشعارش مشهود باشد و شاید استواری و فخامت شعری پروین اعتصامی، پیوستگی اشعار او به ادبیات کهن و غنی کشورمان باشد؛ اما باستانگرایی در اشعار فروغ فرخزاد همعصر شاعر با توجه به نوگرا بودن شاعر و نزدیکی زبان او به گفتار امروزی و کاربرد واژگان امروزی،در اشعار او چشمگیر نبوده و شاید در بعضی مواقع باعث آسیبپذیری زبان نرم فروغ شده است. در این مقاله دوازده شعر از دفتر اسیر فروغ و ده قصیده از اشعار پروین مورد بررسی تطبیقی قرارگرفته است؛ و نشان دادهشده است که فروغ در استفاده از انواع قیدهای مختص و مشترک و تتابع اضافات و کاربرد تنسیقالصفات به طریق قدما رفته است. پروین نیز در استفاده از واژگان کهن، تخفیفهای آوایی، کاربرد فعلها بهصورت باستانی و از لحاظ نحوی استفادهی حروف بهجای هم از این روش بهره برده است. اهمیت آرکائیسم در استفاده از تجربه های کهن و ادامهی مرده ریگ هنر قدیم در هنر امروز است.
Archaism is a kind of deviation and deflection of the common and soft language and the use of the obsolete or syntax unusual in the modern language. Perception of these terms requires hesitation in the language and its revolution. Change in language is natural that some vocabularies and structures are entered in the language and some of them are obsoleted. In this article, the pomes of Parvin Etesami and Frough Farrokhzad were investigated accordingly in documentary method.The connection between Parvin and Khorasani and Eraqi styles has led to manifestation of archaism significantly in her poems and the consistency of her poems lies in the connection to the Iranian ancient literature. However, archaism is not seen significantly in the poems of Frough Farrokhzad, the contemporary poet of Parvin according to thepoet’s modernity and the proximity of her language to the modern speech and the use of modern vocabularies. In some cases, this trend has caused to vulnerability in the soft language of Frough. Twelve poems of the Frough Captive Poems and ten odds of Parvin have been studied comparatively. It was concluded that Frough has chosen the ancient literary men style in use of some common adverbs and adjectives. Parvin has employed old vocabularies and reduction of conglobation in terms of syntax and use of words instead of each other in ancient form and archaic experience and continuation of the heritage of the ancient art in the modern art.
خلاصه ماشینی:
و اين امر باعث شده است که در سال هاي اخير شاعران معاصر ايران زمين در سرودن اشعار هنوز هم به استفاده از مصاديق کهن زبان فارسي از نظر واژگاني و محتوايي اقبال داشته و آرکائيسم يا همان باستان گرايي به يکي از مشخصات بارز شعري آنان تبديل شده است .
» (صفوي ،٥٠:١٣٩٠) اولين شاعر معاصري که اين رويکرد گذشته را در شعر امروز احيا کرد و جريان آن را در شعر نو بنا نهاد نيمايوشيج است ؛ هرچند که باستان گرايي در شعر او جزء مشخصه هاي اصلي به حساب نمي آيد اما بايد دانست که جرقه اصلي آن را «نيما» زده است و در شعرهاي اخوان و شاملو نمود بيشتري دارد ولي با اين که فروغ از ادامه دهندگان هنجارگريزي نيما در وزن و استفاده از ترکيب هاي تازه است در آرکائيسم چندان راه استاد را نرفته است .
در اين مقاله ده قصيده از اشعار پروين با دوازده شعر از دفتر «اسير» فروغ فرخ زاد، شاعران معاصر، مورد بررسي قرارگرفته اندو وابستگي و پيوستگي اين شاعران با عناصر زبان و فرهنگ گذشته مشخص و باهم مقايسه شده اند؛ و در جايي که بسامد بالايي داشته به صورت جدول درآمده اند.
٢-٥- باستان گرايي نحوي در حروف :در زبان فارسي حروف معناي مستقل ندارند فقط براي پيوند دادن گروه ها يا کلمه ها به يکديگر يا نسبت دادن کلمه اي به کلمه اييا جمله اي ،يا نشان دادن نقش کلمه در جمله به کار مي رونددرگذشته حروف کاربرد فراواني در اشعار شاعران داشته است پروين اعتصامي معمولا در اشعارش حروف را در شکل کهن به کاربرده است که امروزه رايج نيستند وي با روي آوردن به چنين کاربردهايي در سروده هايش ،فرم و شکل شعر خود را به گذشتگان نزديک کرده است .