چکیده:
یکی از وظایف مهم متکلم تبیین آموزههای دینی است. منظور از «تبیین» در علم کلام آن است که متکلم گزاره اعتقادی را به گونهای برای مخاطبان توضیح دهد که آنان تصویر روشن و واضحی از آموزه اعتقادی در ذهن خود بیابند. سید دلدارعلی نقوی، یکی از شخصیتهای بزرگِ مکتب کلامی لکهنو در قرن سیزدهم هجری، در مهمترین اثر کلامیاش با عنوان عماد الاسلام، از روشهای متعددی در تبیین امامت بهره برده است. در این تحقیق با مروری بر نسخه خطی این کتاب روشهایی را که او در این مقام استفاده کرده استخراج کرده و برشمردهایم. وی در تعریف امامت و تعریف نص جلی و خفی از روش تعریف مفردات، در مسئله وجوب امامت، عصمت، راههای تعیین امام و وجود یا فقدان نص از روش ذکر تاریخچه، در بحث حجیت اجماع و وجوب امامت از روش ذکر مبانی، در تشریح وجوبنداشتن نصب امام از جانب خداوند، معصومنبودن امام و وجود دو امام در یک زمان از روش ذکر لوازم و پیامدها، در تبیین وجوب نصب امام بر خداوند و اینکه امام باید عالم به کل دین و افضل از مردم باشد از روش ذکر مثال و تشبیه، در تبیین امامت از روش ذکر فواید و کارکردها و در موضوعات مختلف از جمله وجوب نصب امام و امامت حضرت علی j از روش استفاده از روایات بهره برده است.
One of the important tasks of a theologian is to explain religious teachings. "Explanation" in theology means that the theologian explains the doctrinal statement to the audience in such a way that they find a clear picture of the doctrinal teaching in their minds. Seyyed Deldar Ali Naghavi, one of the great personalities of the Lucknow theological school in the thirteenth century AH, in his most important theological work entitled Emad al-Islam, has used several methods to explain the Imamate. In this study, by reviewing the manuscript of his book, we have extracted and enumerated the methods he has employed in this regard. They are as follows: The method of terms definition in defining the Imamate and explicit and implicit text, the method of history description in the issue of the necessity of the Imamate, infallibility, ways of determining the Imam and the existence or absence of the text, the method of principles expression in the discussion of the authority of consensus and the necessity of the Imamate, the method of mentioning the consequences and outcomes in expounding the non-necessity of appointing an Imam by God, the fallibility of the Imam and the existence of two Imams at the same time, the method of making example and analogy in explaining the necessity of appointing the Imam by God and that the Imam should be knowledgeable about the whole religion and be the best of people, the method of mentioning the benefits and functions in explaining the Imamate, the method of using narrations in various subjects, including the necessity of Imam appointment and the Imamate of Imam Ali (AS).
خلاصه ماشینی:
سال ششم، شماره دوازدهم، پاییز و زمستان 1399، ص207-229 «مقاله پژوهشی» درآمدی بر شخصیت و روششناسی کلامی سید دلدارعلی نقوی در تبیین امامت بر اساس کتاب عماد الاسلام1 محمدرضا ملانوری شمسی* محمد غفورینژاد** امداد توران*** [تاریخ دریافت: 18/09/1398؛ تاریخ پذیرش: 12/04/1399] چکیده یکی از وظایف مهم متکلم تبیین آموزههای دینی است.
سید دلدارعلی نقوی، یکی از شخصیتهای بزرگِ مکتب کلامی لکهنو در قرن سیزدهم هجری، در مهمترین اثر کلامیاش با عنوان عماد الاسلام، از روشهای متعددی در تبیین امامت بهره برده است.
وی در تعریف امامت و تعریف نص جلی و خفی از روش تعریف مفردات، در مسئله وجوب امامت، عصمت، راههای تعیین امام و وجود یا فقدان نص از روش ذکر تاریخچه، در بحث حجیت اجماع و وجوب امامت از روش ذکر مبانی، در تشریح وجوبنداشتن نصب امام از جانب خداوند، معصومنبودن امام و وجود دو امام در یک زمان از روش ذکر لوازم و پیامدها، در تبیین وجوب نصب امام بر خداوند و اینکه امام باید عالم به کل دین و افضل از مردم باشد از روش ذکر مثال و تشبیه، در تبیین امامت از روش ذکر فواید و کارکردها و در موضوعات مختلف از جمله وجوب نصب امام و امامت حضرت علی از روش استفاده از روایات بهره برده است.
سید دلدارعلی نقوی در کتاب عماد الاسلام، که مفصلترین اثر کلامی او است، در مقام تبیین مسئله امامت از روشهای متعددی استفاده کرده است.