چکیده:
اصلیترین هدف متعاملین در انعقاد قرارداد اجرای مفاد قرارداد میباشد. در نتیجه هر قرارداد، طرفین تعهداتی را برعهده میگیرند که مکلف به ایفاء آن تعهدات هستند. البته که تعهدات باید در زمان و مکان مورد توافق و مقرر در قرارداد ایفاء گردند که این شرایط گاهی در قرارداد مشخص نشده است و یا نمیتوان از متن قرارداد تشخیص داد در اینصورت با استناد به قانون حاکم بر قرارداد میتوان زمان و مکان اجرای تعهدات را مشخص کرد. در پژوهش حاضر به بررسی زمان و مکان اجرای تعهدات قراردادی به صورت تطبیقی در حقوق ایران و اصول قراردادهای تجاری بینالمللی پرداخته شده که باتوجه به این قوانین در برخی موارد بین تعهدات پولی و غیرپولی تفکیک قائل شده و در بعضی موارد دیگر هیچ اشارهای به این مسئله نشده است که نشان از یکسان بودن قوانین نسبت به تعهدات پولی و غیرپولی دارد. اصول قراردادهای تجاری بینالمللی درخصوص زمان ایفاء تعهدات قراردادی صراحتا به مسئله ایفاء تعهد پیش از موعد اشاره کرده و این در حالیست که قانون مدنی ایران اجرای پیش از موعد را مستقلا مورد بررسی قرار نداده اما باتوجه به برخی مواد میتوان حکم قانون مدنی را در مورد این موضوع تشخیص داد.
The main purpose of the parties to the contract is to meet the provisions of the contract. As a result of any contract, the parties assume obligations that they are obliged to fulfill. Of course, the obligations must be fulfilled at the time and place agreed and stipulated in the contract, which sometimes are not specified in the contract or cannot be recognized from the text of the contract. In this case, the time and place of fulfillment of obligations can be determined by referring to the law governing the contract. In the present study, the time and place of the fulfillment of contractual obligations in Iranian law and the principles of international trade agreements have been studied comparatively. According to these laws, in some cases a distinction is made between monetary and non-monetary obligations, and in other cases, no reference is made to this issue, which indicates that the laws are the same for monetary and non-monetary obligations. The principles of international trade agreements regarding the time of the fulfillment of contractual obligations explicitly refer to the issue of early fulfillment of obligations, while the Iranian Civil Code does not independently consider early fulfillment, but the provisions of the Civil Code in this regard can be recognized by referring to some articles.
خلاصه ماشینی:
در پژوهش حاضر به بررسی زمان و مکان اجرای تعهدات قراردادی به صورت تطبیقی در حقوق ایران و اصول قراردادهای تجاری بینالمللی پرداخته شده که باتوجه به این قوانین در برخی موارد بین تعهدات پولی و غیرپولی تفکیک قائل شده و در بعضی موارد دیگر هیچ اشارهای به این مسئله نشده است که نشان از یکسان بودن قوانین نسبت به تعهدات پولی و غیرپولی دارد.
اصول قراردادهای تجاری بینالمللی درخصوص زمان ایفاء تعهدات قراردادی صراحتاً به مسئله ایفاء تعهد پیش از موعد اشاره کرده و این در حالیست که قانون مدنی ایران اجرای پیش از موعد را مستقلاً مورد بررسی قرار نداده اما باتوجه به برخی مواد میتوان حکم قانون مدنی را در مورد این موضوع تشخیص داد.
UNIDROIT or UPICC Joachim Bonell حال باتوجه به قانون مدنی ایران و اصول قراردادهای تجاری بینالمللی به این سوالها از جمله اینکه آیا متعهد میتواند تعهدات خود را به صورت جزئی ارائه دهد؟ و اینکه آیا متعهد میتواند تعهدات خود را قبل از زمان موعد ایفاء کند؟ و اینکه آیا متعهدله حق رد ایفاء تعهد پیش از زمان موعد را دارد؟ و اینکه آیا امکان الزام متعهد از سوی حاکم به بیشتر یا کمتر از آنچه برعهده دارد وجود دارد یا نه؟ و چندین سوال دیگر در مورد اختیارات متعهد در صورت انتخاب بازه زمانی برای اجرای تعهد و همچنین مکان ایفاء تعهدات قراردادی پاسخ میدهیم.
اصل بر اجرای کلی تعهد میباشد و متعهد مکلف است تعهدات خود را به یکباره ایفاء کند مگر در شرایطی که توانایی ایفاء نداشته باشد که در این صورت باتوجه به شرایط متعهد، تعهد میتواند با قرار دادگاه به صورت جزئی نیز اجرا شود.