چکیده:
مقاله حاضر بهدنبال بررسی این مسأله است که رویه سیاسی علی (ع) در مواجهه با شرایط منازعه و مصالحه چگونه است؟ تحلیل این امر از منظر جامعهشناسی صلح و با استفاده از الگوهای نظری منازعه صورت میگیرد. لذا چارچوب نظری پژوهش در قالب دو دیدگاه کلی خشونتپرهیز و خشونتگرا قرار دارد. روش تحقیق مطالعه موردی با استفاده از روش اسنادی برای گردآوری دادهها و روش تطبیق الگو برای تحلیل دادهها است که در سه دوره زمانی حیات پیامبر، خلفای سهگانه و حکمرانی بهکار گرفته میشوند. یافتههای تحقیق نشان میدهد که علی (ع) در دوران حیات پیامبر در موقعیت تصمیمگیری برای صلح یا جنگ قرار ندارد. در دوران خلفای سهگانه، بر مبنای رویکرد وجدانی از روشهای خشونتپرهیز اعتراض و عدمهمکاری به سمت انصراف سیاسی میرود تا صلح حتی منفی برقرار باشد. در دوران حکمرانی، از خشونتپرهیزی قاعدهمند برای رسیدن به صلح مثبت استفاده میکند و در صورت مواجهه با خشونتگرایی قاعدهمند یا کنش ویرانگر به خشونتگرایی راهبردی یا کنش بازدارنده متوسل میشود.
in the face of conditions of conflict and compromise? This is analyzed from the perspective of the sociology of peace and using theoretical models of conflict. Therefore, the theoretical framework of the research is taken in the form of two general views of non-violence and non-violence. The research method is a case study using the documentary method for data collection and the model matching method for data analysis which are used in the three periods of the Prophetchr(chr('39')39chr('39'))s life, the three caliphs and the rule. The findings of the research show that Ali (AS) was not in a position to decide for peace or war during the life of the Prophet. In the era of the three caliphs, based on a conscientious approach to non-violent methods of protest and non-cooperation, it moves towards political resignation so that even negative peace can be established. During his rule, he uses systematic non-violence to achieve positive peace, and in the face of systematic violence or destructive action, he resorts to strategic violence or deterrent action.
خلاصه ماشینی:
بررسی رویۀ سیاسی امام علی (ع ) از منظر جامعه شناسی صلح 1 خدیجه فرج پور 2 هادی نوری 3 محمدرضا غلامی 4 ابراهیم قاسمی روشن نگارندگان مقاله حاضر بـه دنبـال بررسـی ایـن مسـئله انـد کـه رویـۀ سیاسـی علی (ع ) در مواجهه با شرایط منازعه و مصالحه چگونه بوده است ؟ تحلیل این امر از منظـر جامعه شناسی صلح و با استفاده از الگوهای نظری منازعه صورت گرفتـه اسـت .
نگارندگان مقالۀ حاضر به دنبال آن اند که با بررسی رفتار سیاسی علی (ع ) چه در زمان حکومت و چه زمانی که منصب حکومتی نداشت ، ولـی خـود را محـق بـرای حکومـت می دانست ، به این پرسش ها پاسخ دهند که : رویۀ سیاسی علـی (ع ) از جـنس صـلح بـوده یـا جنگ ؟ رویۀ صلح مداری علی (ع ) را می توان مبتنی بر کدام الگو از صلح مداری تبیین کـرد؟ صلح طلبی وی از نوع صلح مثبت بوده یا منفی ؟ پیشینۀ پژوهش بررسی جامعه شناسانه صلح در رویۀ علی (ع ) یک تحلیل بین رشـته ای اسـت کـه مرزهـای سنتی جامعه شناسی و تاریخ را درمی نوردد و در پـی منظـری متفـاوت بـرای نگریسـتن بـه رخدادهای تاریخی است .
با توجه به جهت گیری منازعات به سمت صلح یا جنگ در بسـتر یـک طیـف ، از نظریه های زیر برای تحلیل رویۀ سیاسی علی (ع ) استفاده شده است .