چکیده:
نتایج پژوهشهای اخیر حاکی از تاثیر دوزبانگی بر بسیاری از فرایندهای شناختی و هیجانی میباشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش دوزبانگی در پردازش هیجان خشم در زبانهای اول و دوم دوزبانه های ترکی- فارسی میباشد. به منظور دستیابی به هدف پژوهش، تعداد 18 نفر دوزبانۀ متوالی ترکی- فارسی (با میانگین سنی 26 سال) از دانشجویان دانشگاههای تهران به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و در این پژوهش که یک پژوهش شبه تجربی است شرکت کردند. شرکت کنندگان علاوه بر پرسشنامه های تاریخچۀ زبانی، سلامت عمومی، و خلق مثبت و منفی، به آزمون کامپیوتری طراحی شده جهت القاء هیجان خشم و سپس انتخاب معناداری واژه های ترکی و فارسی و ناواژه پاسخ دادند. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که در موقعیت القاء خشم در مقایسه با موقعیت عادی، افراد به طور معناداری زمان بیشتری را صرف پاسخ به معنادار بودن یا نبودن واژه ها کردند. همچنین در گزینش واژه های ترکی در مقایسه با فارسی نیز به طور معناداری کندتر عمل کردند. به علاوه، در ارتباط با مقایسۀ هر دو زبان به صورت مجزا در هر دو موقعیت، نتایج مقایسۀ زوجی حاکی از این بود که زمان واکنش افراد به واژه های ترکی در موقعیت القاء خشم به طور معناداری طولانیتر بود. در نتیجه، میتوان گفت که افراد دو زبانۀ ترکی- فارسی در موقعیت هیجانی و مشخصاً هیجان خشم، درگیری بیشتری با زبان اول دارند و زبان ترکی بار هیجانی و تداعیهای احساسی بیشتر و عمیقتری برای آنها داشته، و درگیری احساسی آنها در زبان مادریشان بیش از زبان دومشان است.
Recent research declares the influence of bilingualism on many cognitive and emotional processes. The aim of the present study is investigating the role of bilingualism in processing anger in Turkish-Persian bilinguals’ first (L1) and second (L2) language. To achieve this goal, 18 Turkish-Persian sequential bilinguals (with an average age of 26) who were students of Tehran universities were selected using targeted sampling, and participated in this quasi-experimental research. In addition to language history, General Health, and Positive and Negative affect schedule questionnaires, participants responded to a computerized task designed to induce anger and determined the meaningfulness of Turkish and Persian words and non-words. Repeated measures ANOVA revealed that individuals significantly spent more time on determining the meaningfulness of words in anger inducing condition comparing to the normal one. Also, they were significantly slower in selecting the Turkish words compared to Persian ones. Additionally, regarding the comparison of two languages in both conditions separately, paired comparison results demonstrated that participants’ reaction time to Turkish words in anger inducing condition was significantly longer (Ps