چکیده:
کتاب فرج بعد الشده، اثری داستانی به زبان عربی، تالیف ابوعلی محسن بن علی تنوخی در قرن چهارم است. این اثر مجموعه حکایاتی است در چهارده باب با موضوعات مختلف که همۀ حکایتها بر محور فرج بعد از شدت( گشایش کار بعد از سختی) نگاشته شده است. از این کتاب دو ترجمه صورت گرفتهاست، یکی به دست عوفی که تنها نامی از آن باقی مانده و دیگری ترجمۀ حسین بن اسعد دهستانی در قرن هفتم است که در سیزده باب صورت گرفته است.
این اثر از نظر موضوع، اثری تعلیمی- حکمی محسوب میشود اما از نظر تعیین نوع نثر آن، بین ادبا اختلاف وجود دارد. عواملی مانند نگاشته شدن اثر در قرن هفتم (دورۀ رواج نثر فنی) و تاثیر نوع نثر رایج دوره بر اثر و وجود حکایات مشابه این اثر با کتب داستانی دیگر باعث این اختلاف نظر شدهاست. در این مقاله که به روش کتابخانهای صورت گرفته است در پی فهم نوع نثر این ترجمه هستیم. نتایج تحقیق نشان میدهد که مترجم، در تمامیت اثر، بنای کار خود را بر سادگی متن و ذکر مطالب صرفا داستانی- تاریخی نهاده، اما از آنجا که در قرن هفتم، دورۀرواج نثر فنی زندگی میکند و خود نیز شاعر و مترجم است، گاهی- خصوصا در بخش توصیفات- تحت تاثیر شیوۀ مترسلان نثر فنی قرار گرفتهاست و ویژگیهایی را در اثرش داخل ساخته که اثر را به کتب نثر فنی نزدیک میسازد؛ ویژگیهایی مانند درج آیات و احادیث، سجعپردازی، و...
The book Faraj baadal sheddat is a work of fiction in Arabic, written by Abu Ali Mohsen bin Ali Tanukhi in the fourth century. This work is a collection of anecdotes in fourteen chapters with different themes, all of which are written on the axis of the vulva after intensity (opening the work after difficulty). There are two translations of this book, one by Aufi, of which only one name remains, and the other by the translation of Hussein ibn Asad Dehestani in the seventh century, which is in thirteen chapters.
This work is considered a teaching-ruling work in terms of subject matter, but in terms of determining the type of its prose, there is a difference between literature. Factors such as the writing of the work in the seventh century (the period of the spread of technical prose) and the influence of the common type of prose on the work and the existence of similar anecdotes of this work with other fiction books have caused this disagreement. In this article, which is done in the library method, we seek to understand the type of prose of this translation. The results of the research show that the translator, in the entirety of the work, has based his work on the simplicity of the text and mentioning only fictional-historical content, but since he lived in the seventh century, the period of technical prose and he is a poet and translator, sometimes Especially in the descriptions section, he has been influenced by the style of the translators of technical prose and has included features in his work that bring the work closer to the books of technical prose; Features such as inserting verses and hadiths, recitation, use of imaginary and ...
خلاصه ماشینی:
نتايج تحقيق نشان ميدهد که مترجم ، در تماميت اثر، بناي کار خود را بر سادگي متن و ذکر مطالب صرفاً داستاني- تاريخي نهاده ، اما از آنجا که در قرن هفتم ، دورةرواج نثر فني زندگي ميکند و خود نيز شاعر و مترجم است ، گاهي - خصوصاً در بخش توصيفات - تحت تاثير شيوة مترسلان نثر فني قرار گرفته است و ويژگيهايي را در اثرش داخل ساخته که اثر را به کتب نثر فني نزديک ميسازد؛ ويژگيهايي مانند درج آيات و احاديث ، سجع پردازي، و...
در اين مقاله پس از معرفي متن عربي( فرج بعد الشده ) و ترجمۀ آن ( فرج بعد از شدت ) علل و ويژگيهايي که باعث شده اين اثر ويژگيهايي از نثر مرسل عالي، موزن و فني را در خود جاي دهد، معرفي و با شواهد مورد تحليل قرار گرفته شده است و در پايان ، نوع سبک اثر معرفي ميشود.
٢-١-پيشينۀ تحقيق در مورد ترجمۀ فرج بعد از شدت ، تاکنون مقالاتي در موضوعات گوناگون نگاشته شده است ، اما در خصوص نوع نثر اين کتاب تنها در کتب تاريخ ادبيات و سبک شناسي مطالبي بصورت پراکنده ديده ميشود.