چکیده:
منابع اصلی قابلِ اعمال توسط دیوان بین المللی دادگستری مندرج در ماده 38 اساسنامه شامل معاهده ، عرف و اصول کلی حقوقی و منابع فرعی ؛ مشتمل بر تصمیمات قضایی ، دکترین و انصاف در صورت توافق طرفین ، می باشند. تصمیمات قضایی به عنوان یکی از منابع حقوق بین الملل، توسط دیوان در مسایل مطروحه قابلیت اعمال دارد. مسئله عملی ، تبیین دقیق وضعیت ویژگی قانونی تصمیمات قضایی در رویه دیوان است در خصوص نقش تصمیمات قضایی در میان منابع و علی الخصوص در رویه قضایی ابهاماتی وجود دارد. این تحقیق که به شیوه توصیفی- تحلیلی صورت پذیرفته در پی یافتن این نقش و جایگاه است. سئوال اصلی بر این محور است که آیا تصمیمات قضایی دیوان بین المللی دادگستری به عنوان منبع مستقل حقوق بین الملل به شمار می آیند یا خیر و هدف تحقیق حاضر تعیین کارکرد و منزلت تصمیمات قضایی در رویه دیوان است.براساس مطالعه رویه قضایی دیوان بین المللی دادگستری به این نتیجه دست یافتیم که تصمیمات قضایی با حفظ نقش فرعی در میان منابع قابل اعمال در تعیین حقوق ؛ در اسباب موجه حکم و ادله طرفین ، دارای کارکردی توجیهی هستند و به هیچ وجه به مشابه دیگر منابع ، مورد حکم واقع نمی شوند بلکه بیشتر در تقویت مدلول و منطوق احکام صادره مفید فایده هستند.
The main sources applicable to the International Court of Justice set forth in Article 38 of the Statute include treaties, custom and general legal principles, and Subsidiary sources include judicial decisions and doctrine and fairness if agreed upon by the parties. Judicial decisions, as one of the sources of international law, can be applied by the Court in the issues raised. The practical issue is to explain precisely the status of the legal nature of judicial decisions in the jurisprudence of the Court. There are ambiguities about the role of judicial decisions among sources, and especially in judicial procedure. This descriptive-analytical research seeks to find this role and position. The main question is whether the judicial decisions of the International Court of Justice are considered as an independent source of international law or not and the The purpose of this study is to determine the function and status of judicial decisions in the jurisprudence of the Court.. International Justice concluded that judicial decisions retain a minor role among the applicable sources in determining rights; In the justifiable causes of the verdict and the arguments of the parties, they have a justification function and in no way, like other sources, are they judged, but they are more useful in strengthening the meaning and logic of the issued verdicts.
خلاصه ماشینی:
براساس مطالعه رویه قضایی دیوان بینالمللی دادگستری به این نتیجه دست یافتیم که تصمیمات قضایی با حفظ نقش فرعی در میان منابع قابل اعمال در تعیین حقوق؛ در اسباب موجه حکم و ادله طرفین، دارای کارکردی توجیهی هستند و به هیچ وجه به مشابه دیگر منابع، مورد حکم واقع نمیشوند بلکه بیشتر در تقویت مدلول و منطوق احکام صادره مفید فایده هستند.
سپس به موارد استناد دیوان به رویه قضایی محاکمی چون دیوان دایمی دادگستری بینالمللی، دیگر نهادهای قضایی بینالمللی و خود دیوان، پرداخته و در نهایت به کارکردهای آن در دو مبحث اسباب موجه حکم و ادله و نهایتاً جایگاه آن در میان منابع حقوق بینالملل پرداخته شده است.
بر اساس مطالعه رویه قضایی دیوان بینالمللی دادگستری به این نتیجه دست یافتیم که تصمیمات قضایی با حفظ نقش فرعی در میان منابع قابل اعمال در تعیین حقوق؛ در اسباب موجه حکم و ادله طرفین، دارای کارکردی توجیهی هستند و به هیچ وجه به مشابه دیگر منابع، مورد حکم واقع نمیشوند بلکه بیشتر در تقویت مدلول و منطوق احکام صادره مفید فایده هستند.
بر اساس تصمیم نهایی این کمیته ماده 38 اساسنامه مشتمل بر منابع قابل اعمالی همچون معاهده، عرف، اصول کلی حقوقی به عنوان منابع اصلی و تصمیمات قضایی و دکترین به عنوان وسایل کمکی برای تعیین قواعد حقوقی و همچنین انصاف؛ با رضایت طرفین؛ به عنوان حقوق قابل اعمال برای دیوان در دعاوی مطروحه مصوب گردیدند»(Pellet, 2012: 742).