چکیده:
به دنبال مشکلات زیست محیطی» اجتماعی و هویتی شهرهاء ناشی از وسعت گرفتن آنها و نفوذ هرچه بیشتر فضاهای
انسان ساخت به فضاهای طبیعی» فضاهای سبز نه فقط به عنوان لکهای سبز در برابر تودهها بلکه به مثابه عاملی برای
ارتقای زیست شهروندان شناخته می شوند. امروزه زیرساختهای طبیعی و شبکه های سبزیکی از ساختارهای اصلی شهر
هستند که جمیع ابعاد کیفی و کمی منظر شهر را مورد توجه قرار میدهند. در سالهای اخیر نیز اقداماتی برای توسعه
فضاهای سبز شهرهای ایران به عمل آمده اما نتیجه و اثرگذاری اقدامات بشدت کم بوده و کیفیت مورد انتظار به دست
نیامده است. مطالعات حاکی از آن است که عامل اصلی بیکیفیتی» رویکرد تک بعدی و بخشی به این مقوله در بخش
کلان -به معنای عدم درنظرگیری ارتباطات متناسب با دیگر ساختارها و عملکردهای اجتماعیء اقتصادی و زیست محیطی
شرهر- و همچنین نبود پیوستگی و انسجام در میا ن اجزای شبکه سبز در بخش خرد است دراین تحقیق -که جزو تحقیقات
توسعهای محسوب می شود- سعی خواهد شد تا پس از ارائه تعاریفی مرتبط با موضوع به اصل طراحی پایدار و موّلفههای
آن در زرین شهر پرداخته و در نهایت با تبیین این موّلفه ها در برخورد با فضاهای سبز گردشگری» راهکارهایی برای
رسیدن به طرحی جامع برای ایجاد کمربند سبز مناسب در حاشیه رودخانه و پل های سبز و مسیرهای پیاده روی سبز و
تبدیل آنها به مراکز پویا و زنده شهری ارائه شود.
خلاصه ماشینی:
مطالعات حاکی از آن است که عامل اصلی بیکیفیتی، رویکرد تک بعدی و بخشی به این مقوله در بخش کلان -به معنای عدم درنظرگیری ارتباطات متناسب با دیگر ساختارها و عملکردهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی شهر- و همچنین نبود پیوستگی و انسجام در میان اجزای شبکه سبز در بخش خُرد است دراين تحقيق -كه جزو تحقيقات توسعهاي محسوب مي شود- سعي خواهد شد تا پس از ارائه تعاريفي مرتبط با موضوع به اصل طراحي پايدار و مؤلفههاي آن در زرین شهر پرداخته و در نهايت با تبيين اين مؤلفه ها در برخورد با فضاهای سبز گردشگری، راهكارهايي براي رسيدن به طرحي جامع براي ايجاد كمربند سبز مناسب در حاشيه رودخانه و پل های سبز و مسیرهای پیاده روی سبز و تبديل آنها به مراكز پويا و زنده شهري ارائه شود.
2- مفهوم و ضرورت وجود شبکه های سبز در ساختار شهر از مهم ترین مشکلات شهرها براساس مبانی اکولوژی، عدم توازن بین شهر و طبیعت است(بهرام سلطانی، 1387)زیرساخت های سبز ضمن ایجاد تعادل میان محیط طبیعی و انسان ساخت، ابزاری استراتژیک در برنامه ریزیها به منظور افزایش کارایی و انرژی فضاهای شهری برای دست یافتن به شهرهای پایدار و نیز راهکاری هوشمندانه در جهت حفاظت از منابع هستند.
علی رغم وجود تلاش شهرداری، ارتقای مولفه های کیفی طراحی شهری در فضاهای همگانی شهری از جمله خیابانها، میادین و پارکهای شهری و نیز استفاده مطلوب از این توان برای جذب گردشگر از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار بوده و میبایست با بهره گیری از استعدادهای بالقوه به عنوان نقاط قوت و فرهنگ غنی کوشید.