چکیده:
در اقتصاد جهانی امروز، نوآوری نقش مهمی در رشد اقتصادی ایفا میکند و به عنوان یک اولویت سیاستی در بسیاری از کشورها از طریق استراتژیهای ملی و بودجههای کلان مورد حمایت قرار گرفته است. یکی از پیشنیازهای لازم برای تنظیم سیاست نوآوری مناسب، ارزیابی کارایی فرایند نوآوری است که تاکنون در قالب رویکردهای مختلفی مورد توجه قرار گرفته است. یکی از انواع رویکردهای جدید و مورد توجه، رویکرد نظام نوآوری است. عمده مطالعاتی که تاکنون برای ارزیابی کارایی نظام نوآوری انجام شده، به نوآوری همچون جعبهای سیاه نگریسته و صرفاً شاخصهای ورودی-خروجیِ محدودی را مورد توجه قرار داده است. در پژوهش حاضر با تمرکز بر شرایط کشورهای در حال توسعه، مجموعه کاملی از شاخصها با در نظر گرفتن دو زیرفرایند خلق و تجاریسازی دانش، مبنای مطالعه قرار گرفته و از این طریق به ارزیابی کارایی نظام نوآوری ملی ایران در مقایسه با کشورهای منتخب پرداخته شده است. براساس نظرات خبرگان 15 شاخص برای ارزیابی کارایی نظام نوآوری انتخاب شدند. نتایج ارزیابی کارایی با روش DEA حاکی از عدم کارایی نظام نوآوری ایران در زیرفرایندهای خلق و تجاریسازی دانش است. نهایتاً برای بهبود وضعیت، پیشنهادهای سیاستی ارائه شدهاند که از مهمترین موارد میتوان به توسعه و بهبود برنامههای خرید تضمینی فناوری، مشاوره در زمینه شناسایی بازارهای بینالمللی برای شرکتهای دانشبنیان و حمایت از اجرای طرح صندوقهای به همرسان اشاره کرد.
In today's global economy, innovation plays an important role in economic growth and has been supported as a policy priority in many countries through national strategies and large budgets. One of the prerequisites for setting the right innovation policy is to evaluate the efficiency of the innovation process, which has been considered in various approaches so far. One of the new and important approaches is the innovation system approach. Most of the studies that have been done to evaluate the efficiency of the innovation system have looked at innovation as a black box and have only considered limited input-output indicators. In the present study, focusing on the conditions of developing countries, a complete set of indicators, taking into account the two sub-processes of creation and commercialization of knowledge, has been the basis of study. Based on expert opinions, 15 indicators were selected to evaluate the efficiency of the innovation system. The results of the efficiency evaluation by the DEA method indicate that the Iranian innovation system is ineffective in the subprocesses of knowledge creation and commercialization. To improve the current situation, policy recommnedations have been made, and the most important of which are the development and improvement of guaranteed procurement of technology programs, advice on identifying international markets for knowledge-based firms, and support for the implementation of fund of fund programs.
خلاصه ماشینی:
در پژوهش حاضر با تمرکز بر شرايط کشورهاي در حال توسعه ، مجموعه کاملي از شاخص ها با در نظر گرفتن دو زيرفرايند خلق و تجاريسازي دانش ، مبناي مطالعه قرار گرفته و از اين طريق به ارزيابي کارايي نظام نوآوري ملي ايران در مقايسه با کشورهاي منتخب پرداخته شده است .
در اين ميان ، ارزيابي کارايي نظام نوآوري با استفاه از 1 National Innovation System (NIS) 34 تکنيک تحليل پوششي داده ها (DEA)، يکي از روش هاي محبوب در بين محققان مختلف است ( Lee & Park, 2005; Liu, Lu, & Ho, 2015; Mahroum & Al-Saleh, 2013; Pan, Hung, & Lu, ٢٠٠٧ ,.
با اين حال ، عليرغم مطالعات متعددي که در زمينه ارزيابي کارايي نظام نوآوري با رويکرد تحليل پوششي داده ها صورت گرفته است ، بخش عمده اي از اين مطالعات با تمرکز بر جعبه سياه نوآوري و بررسي ارتباط بين وروديها و خروجيهاي نظام نوآوري انجام شده اند ( & Hollanders ;٢٠١١ ,Cai Celikel-Esser, 2007; Lafarga & Balderrama, 2015; Lee & Park, 2005; Mekonnen, Spielman, Fonsah, & Dorfman, 2015; Nasierowski & Arcelus, 2003; Zabala- ٢٠٠٧ ,.