چکیده:
ساتیا سایباباه یکی از گوروها یا معلّمان معنویت و عرفان در هند است که به
دلیل کبر سن، در جراید به وی لقب «پدر عرفانهای نوظهور» نیز دادهاند.
سای بابا که امروزه به دلیل برخی ادعاها از قیل خداگونگی در زمین (آواتار) و
کارهای خارقالعاده، شهرت جهانی دارد. خود و مکتبش رابرتر از هم ادیان و
آنینها انگاشته و آن را نه تها ناسازگار با ادیان برتر جهان ندانسته. بلکه گرایش به
این خود را تقوبت ادیان توحیدی میداند.
در تعلیمات معنوی و عرفانی سایبابا؛ مسالة اعتقاد به خدا و حضور گستردة خدا
در زندگی. از برجستگی ویزهای برخوردار است. در این مقاله با تمرکز بر تیین
جامع الهمیات او به آسیبشناسی تعلیمات وی در حوزة خدا، صفات و افعال او
و مباحث مرتبط با آن از قبیل نسبت خدا با جهان. انسان و زندگی پرداخته شده و
الهیات او متاثر از «الهیات پاتهایسمی هندو» ارزیایی شده و آسیبهای نظری و
عملی الهیات وی، در حوزههای نظری و عملی تیین شده است.
خلاصه ماشینی:
در این مقاله، با تمرکز بر تبیین جامع الهیات او، به آسیبشناسی تعلیمات وی در حوزه خدا، صفات و افعال او و مباحث مرتبط با آن از قبیل نسبت خدا با جهان، انسان و زندگی پرداخته شده و الهیات او متأثر از «الهیات پانتهایسمی هندو» ارزیابی شده و آسیبهای نظری و عملی الهیات وی، در حوزههای نظری و عملی تبیین شده است.
2. چیستی انسان: سایبابا در بیانات خود اصرار دارد كه بر مسألهای تكیه كند كه ادیان الهی همواره روی آن پای میفشرند؛ یعنی دو ساحتی بودن انسان و اینكه جوهر حقیقی انسان، كمال طلب و حقیقتی از سنخ خداوند است.
سایبابا، باور به خدا را اساس تمام حرکات، بینشها و روابط خود ترسیم میکند و این نکته خوب و قوّت یک مکتب الهی است، اما اینکه سایبابا تا چه اندازه توانسته این هدف و آرمان را عملی کند، مطلبی است که در بخشهای پیشرو خواهد آمد.
این تعابیر درباره خدایی كه مطلق و لایزال است و خود سایبابا به آن اذعان دارد (سایبابا، 1383: 75)، چگونه میتواند سازگار باشد؟ خدا در بیان سایبابا، گاه با رؤیت و دیده شدن توصیف شده و به مثابه ریشه درخت تلقی گردیده است: «آیا میدانید چرا به شما چشم داده شده؟ آیا برای این است كه هر چه دیدنی است، ببینید؟ نه!