چکیده:
با رواج اسلام در ایران و گسترش مذهب شیعه در قرون اولیه اسلامی، شهرها و روستاهای ایران به مراکزی برای زندگی اهل بیت و فرزندان ایشان و پس از وفات، آرامگاه هایشان به محلی برای زیارت مشتاقان تبدیل شده است به طوری که این مکان ها یکی از جنبههای مهم فرهنگی و اجتماعی در زندگی مردم را به حساب میآید. شیراز یکی از شهرهای مهم ایران است که وجود بقعهی حضرت احمد بن موسی(ع) از لحاظ اجتماعی، تاثیرات شگرفی بر این شهر داشته است. در پی تاسیس مدرسههای علمی، علما و سادات از شهرهای مختلف به این شهر مهاجرت کرده و بقعه مکانی برای تجمع سادات شد، از این رو بقعه احمدبن موسی(ع) در زندگی قشرهای مختلف اجتماعی، ایجاد نهادهای اجتماعی نقش چشمگیری داشته است. این پژوهش بر آن است تا با استفاده از روش کتابخانهای و به شیوه توصیفی تحلیلی به برررسی آثار اجتماعی بقعه احمدبن موسی(ع) بر شهر شیراز بپردازد.
With spreading of Islam in Iran and developing of Shia religion in the
early Islamic centuries, the cities and villages of Iran became centers
for life, and after the death of Imams Descendant, their tombs became
a place for the ascension pilgrims; so these places are considered one
of the important aspects social and cultural in people’s lives. Shiraz is
one of the most important cities in Iran, where the presence of the
monument of Hazrat Ahmad – Ibn Mousa has had a social impact on
the city. Following the founding of scientific schools, Ulama and Sadat
immigrated to the city from different cities, and the monument is a
place for gathering Sadat and they were responsible for the
maintenance of the trustee monument, hence the monument has had a
significant role in the lives of diverse social groups and social
institutions. The present study aims to investigate of Ahmad- Ibn
Mousa on the city of Shiraz using a library method and an analytical
descriptive method .
خلاصه ماشینی:
آثار اجتماعی بقعهی حضرت احمد بن موسی (ع) بر شهر شیراز هاجر راستی زینب خسروجردی چکیده با رواج اسلام در ایران و گسترش مذهب شیعه در قرون اولیه اسلامی، شهرها و روستاهای ایران به مراکزی برای زندگی اهل بیت و فرزندان ایشان و پس از وفات، آرامگاه هایشان به محلی برای زیارت مشتاقان تبدیل شده است به طوری که این مکان ها یکی از جنبههای مهم فرهنگی و اجتماعی در زندگی مردم را به حساب میآید.
حاج شیخ عبدالجبار که اصل از جهرم فارس است، بعد از کسب کمالات علمیه در عتبات عالیات به شیراز مهاجرت میکند و در محله سر باغ اقامت میکند و امامت مسجد حاجی میرزا محمد تاجر را قبول کرده و مدرس مدرسه حسینیه قوام الملک میشود (حسینی فسایی، بیتا: 79) از دیگر آثار وجود بقعه تجلیل و تکریم سادات شیراز بوده است.
مرقد حضرت احمد بن موسی (ع) و برادران بزرگوارش همواره مرکز توجه سادات بوده است و عده ای از آنها که مورد احترام بودهاند از نقاط مختلف جهان اسلام به این شهر جذب کرده است.
ابن بطوطه میگوید: در این دوره بقعه حضرت احمد بن موسی (ع) در نزد شیرازیان احترام تمام داشته است و برای تبرک و توسل به زیارت آن میرفتهاند و محل تجمع سادات شیراز بوده است و توسط تاشیخاتون مراسم باشکوهی در جوار مرقد مطهر این حضرت برگزار میشده است و در آخر مراسم بر در مقبره مانند سرای پادشاهان طبل و شیپور میزدهاند (همان:205ـ204).