چکیده:
مفهوم قدرت و رابطۀ آن با ایدئولوژی یکی از مؤلفههای اساسی نظریۀ گفتمان انتقادی است. در این مقاله جایگاه و موضع قدرت ایدئولوژیکی یکی از عیاران شاه عباس صفوی به نام حسین کرد را بر اساس دو مفهوم کنش تهدیدکنندۀ وجهه و کنش حافظ وجهه در مقابل دشمنان شاه عباس بررسی کردهایم. در کنش تهدیدکنندۀ وجهه، حسین کرد، بیپروا به
شیوههای بیانی مختلفی، خود را در موضع قدرت و مخاطب را در موضع پذیرش قدرت قرار میدهد. در کنش حافظ وجهه نیز بسامد بالا به حفظ وجهۀ خود حسین کرد تعلق دارد و گاهی در ردهای پایینتر به شاهعباس تعلق مییابد. در این مقاله بر اساس دو کنش یادشده، نشان داده میشود که عیاری به نام حسین کرد، در جایگاه بسیار بالایی حتی گاه برتر از شاه عباس قرار میگیرد. به همین دلیل است که او حتی از کنش تهدیدکنندۀ وجهه علیه شاه عباس نیز استفاده میکند. هدف این پژوهش نیز نشان دادن موضع قدرت عیاران شاهعباس و بهویژه حسین کرد با توجه به مؤلفۀ ایدئولوژی بوده است.
The concept of power and its relation with ideology is one of the basic components of critical discourse analysis. In this article, the power position of one of Shah Abbas Safavi's chivalrous, named Hosein Kord Shabestari, is analyzed according to sthe face-threatening and face-saving acts against Shah Abbas's enemies. In the face-threatening act, Hosein Kord puts himself in the power position fearlessly and the audience in accepting the power position in different ways of expressions. In the face-saving act, there is a high frequency of face-saving acts for Hosein Kord and it sometimes belongs to Shah Abbas at a lower level. So far as these two acts are concerned, it is found that a chivalrous named Hosein Kord is in a high place, sometimes even higher than the Shah Abbas's place. This is why he uses face-threatening acts against Shah Abbas. The aim of this study is to show the position of Shah Abbas's chivalrous especially Hosein Kord so far as ideology is concerned.
خلاصه ماشینی:
در اين مقاله جايگاه و موضع قدرت ايدئولوژيکي يکي از عياران شاه عباس صفوي به نام حسين کرد را بر اساس دو مفهوم کنش تهديدکنندة وجهه و کنش حافظ وجهه در مقابل دشمنان شاه عباس بررسي کرده ايم .
هدف اين پژوهش نيز نشان دادن موضع قدرت عياران شاه عباس و به ويژه حسين کرد با توجه به مؤلفۀ ايدئولوژي بوده است .
در اين داستان ، حسين کرد گاهي در قالب جملات تند و توهين آميز، از کنش تهديدکنندة وجهه استفاده مي کند و گاهي از کنش حافظ وجهه نيز در جهت اثبات و تثبيت قدرت خود بهره مي گيرد.
در اين نمونه کاملا قدرت ايدئولوژيکي حسين کرد در کنش تهديدکنندة وجهه براي مخالفان شيعيان مشخص است .
٣. نتيجه اين مقاله ، گفتمان هاي داستان حسين کرد را با توجه به رويکرد تحليل گفتمان انتقادي بررسي کرده است .
آنچه در کلام حسين کرد و به طور کلي در گفتمان هاي اين داستان کاملا برجسته است ، روش بياني مستقيم در کنش تهديدکنندة وجهه است .
در اين مقاله بر اساس دو کنش يادشده ، نشان داده ميشود که عياري به نام حسين کرد، در جايگاه بسيار بالايي حتي گاه برتر از شاه عباس قرار ميگيرد.
در اين مقاله بر اساس دو کنش يادشده ، نشان داده ميشود که عياري به نام حسين کرد، در جايگاه بسيار بالايي حتي گاه برتر از شاه عباس قرار ميگيرد.
Keywords: Hosein Kord Shabestari, Critical discourse, Power, Ideology, Shah Abbas Safavi.