چکیده:
هرگاه مکان و کیفیت زندگی در تلاقی با یکدیگر سبب شکل گیری گزاره هایی شوند که بر اثر انتقال از یک وضعیت به وضعیت دیگر بدست آیند، با نشانه- بوم زیست مواجه هستیم. عناصر شکل دهنده ی بوم زیست ها انسان، مکان و کیفیتی است که به مکان نسبت می دهیم. بوم زیست را می توان زنجیره ای تراانسان مکانی یا به نقل از برک، مزولوژی دانست که به معنی قابلیت انتقال، حرکت، حضور و تحول در یک مجموعه است. اگر هر موقعیتی را وابسته به یک پیش موقعیت و در تعامل با موقعیت بعدی بدانیم، باید بوم زیست را فرآیند بدانیم. در این فرآیند هر بوشی آمادگی تبدیل به بوشی جدید به شرط قرار گرفتن در زنجیره ی تراانسان مکانی دارد. مهمترین دستاورد دیدگاه مزولوژیک، حذف جهان دو قطبی است. حال چگونه نشانه- بوم زیست شکل می گیرد؟ هر حضوری قابلیت جابجایی در درون مکان و حرکت به سوی دیگری جهت تبدیل به حضوری جدید را دارد. بنابراین توجه به تجربه زیسته، شکل گیری گزاره ها بر اساس ادراک و موقعیت های تعاملی نشان می دهد هر حضور به واسطه ی جهش و گسست هایی که سبب تکامل آن می شود، خود را در مسیر فرایند کنش تکامل می بخشد. حضورها متکثرند و درون زمان و مکان، در طول فرایند کنشی رشد می کنند. هدف اصلی این پژوهش نشان دادن چگونگی این رشد و امکان تکثیر و انتقال آن به گزاره های جدید است. رویکرد اصلی این مقاله با تمرکز بر نشانه-انسان شناسی و پدیدارشناسی حضور شکل می گیرد. همچنین با استفاده از روش تحلیل کیفی تلاش خواهیم نمود تا نظریه نشانه -بوم زیست ادبی را با تکیه بر دیدگاه مزولوژیک برک و زنجیره تراانسان مکانی ارایه نماییم.
Whenever the place and quality of life simultaneously cause formation of predicates created by transmission of one situation to the other, we face eco-semiotics. As the basic elements forming human’s ecology are place and quality related to the place, therefore each ecology can be known as the tranjective chain. Berque, calls this tranjective chain mesology. Ecology can be a process if we consider a situation relating to a pre-situation and also cooperating to the next situation. In this process each existentialism is ready to be transferred to a new existentialism in the case of being put in the tranjective chain. This process formation is based on the idea that no existence is independent of the other existence. The best achievement of this mesologic idea is the deletion of bipolar world. Each existence has the ability of transmission inside the place and movement to the other existence. That’s why considering the existed experiments shows the formation of predicated based on the figures and interactive situations that each existence is completed on the process of action based on discontinue that cause its completion and transmutation. Regarding the subject, existences are various and grow up gradually inside time and place which are capable of being transferred. Our main aim of this research is showing the quality of existence growth and our main approach on this paper is formed by concentrating on human semiotics and visibility of existence. Also we’ll try to render literal eco-semiotics theory based on Berque’s mesologic idea and tranjective chain.<br>
خلاصه ماشینی:
پرسشهای تحقیق به این شرح است: بومزیست و کنشهای اجتماعی ـ فرهنگی چه تأثیری برهم میگذارند؟ چگونه لایههای زمانی، مکانی و انسانی ضمن تعامل با یکدیگر، به لایههای جدیدی انتقال مییابند و سبب تجدید حیات عناصر نشانهزیستی میشوند؟ اینک باید دید چگونه گفتمانها تمام این کنشها و واکنشها را انعکاس میدهند و به محلی جهت بازنمود چرخههای بومزیستی تبدیل میکنند.
با توجه به این نکته، مکان واقعیتی انکارناپذیر از حضوری است که از طریق کنشگران درحال زیست تعریف میگردد و چنین مکانی بهدلیل رابطة بین انسان و عناصر مکانی بوم نامیده میشود.
براساس همین دیدگاه است که برک (2015) از زنجیرة تراانسان ـ مکانی در تقابل با دیدگاه دکارت سخن میگوید و در این مورد خاص و برای بیان چنین چرخهای از علم مزولوژی12 استفاده میکند.
چنین رفتوبرگشتی بین بوم و آنچه را که حضور و تجربة زیسته در درون بوم است، باید چه نامید؟ این وضعیت همان حقیقت تراانسان ـ مکانی است.
به عبارت دیگر، هیچگاه بوم حقیقتی ثابت و منجمد نیست؛ بلکه حقیقتی است پویا که بهواسطة حقایق جدید و بعدی بازسازی میشود؛ چراکه بومزیست حکایت از حضور زنده در زمان و مکان براساس اصل اومولتی تجربة زیسته در درون هستی دارد.
جعبة سیاه مزولوژیک، نحوه و شرایط شکلگیری بومزیستها را با توجه به حضور تنمدار و تجربة زیستی کنشگران در درون زنجیرة تراانسانی ـ مکانی تعریف میکند و براساس این تعریف، بومزیست یعنی گزارههایی که همواره براساس روابط و حضور زندة کنشگران بازیابی گفتمانی میشود و حافظة تاریخی را دچار تردید میکند.