خلاصه ماشینی:
علوم حدیث : آیا در تحقیقات حدیثی خود، به نکته مهم و جالبی برخورده اید که نقل آن برای عموم خوانندگان این گفتگو سودمند باشد؟ استاد محمودی: تحقیقات بنده، به طور کلّی، بیشتر به کار اهل پژوهش و تحقیق می آید و برای عموم، خسته کننده است.
امّا چون مجلّه شما مربوط به علوم حدیث است و اهل علم آن را می خوانند، عرض می کنم: هیچ چیز برای من عجیب تر از این نیست که اهل علم ما نوعاً از پی گیری اصول معارف و اخلاقیّات اسلامی و تاریخ اسلام، غافل اند و به خوض و تعمّق در فروع، بیشتر اهمیت می دهند.
در مرحله آخر، همان طور که گفتم، بعد از مشاهده کتاب «مصادر نهج البلاغة»، باز روش را تغییر دادم و برای اینکه زحماتم به هدر نرود و فایده کتاب هم افزون شود، به مطالب کتاب، ترتیب تاریخی دادم تا هرکس آن را می خواند، از خلال سخنان امیرالمؤمنین(ع) یا نوشته های ایشان، تاریخ مختصری از زندگی ایشان را هم بخوانَد، به این ترتیب، هر آنچه از سخنان امیر(ع) در عصر رسول اکرم(ص) پیدا کردم، در آغاز قرار دادم؛ مثلاً خطبه حضرت امیر(ع) در خواستگاری حضرت زهرا(س)، نخستین مطلب نهج السعادة است.
علوم حدیث : درباره روایات این کتاب، بفرمایید که آیا هر مطلبی را به صرف امکان صدور، درج کرده اید؟ استاد محمودی: باید بگویم که من هر کلمه ای از آن حضرت را که از سنخ سخن او بوده و امکان صدور داشته و دلیلی بر نفی صدور آن نداشته ام، درج کرده ام، هر چند شاهدی بر حجیّت آن نداشته ام و دلیل اثباتش و مصدرش صالح برای حجیّت نبوده اند، یا راوی اش مورد اعتماد نبوده است.