چکیده:
بیان مسئله: رضایتمندی فرایند داوری مثبت نسبت به پدیدهها است و تحت تاثیر مولفههایی ایجاد میشود که این مولفهها به پایگاه نظری مورد مطالعه آن وابسته است. امروزه در شهرها شاهد افزایش کمّی پروژههای منظر شهری هستیم؛ اما این مسئله که چرا این پروژهها از نظر کیفی نتوانستهاند رضایت مخاطب را جلب کنند و تاثیر عمدهای در کیفیت محسوس شهر و داوری مثبت شهروندان برجای بگذارند، محل پرسش است. بنابراین، سوال اصلی این پژوهش این است که چه نسبتی میان مولفههای رویکرد منظرین و مولفههای رضایتمندی وجود دارد؟
هدف: هدف پژوهش، افزایش میزان رضایتمندی مخاطب از پروژههای منظر شهری و به تبع آن از شهر، و تعریف پایگاه اختصاصی برای پروژههای منظر شهری است.
روش تحقیق: روش تحقیق به صورت کیفی و تحلیل محتوای آثار است. ابتدا مفهوم رضایتمندی و متغیرهای تاثیرگذار بر آن بررسی و تعریف جدیدی از رضایتمندی ارائه شده است. سپس در خصوص مفهوم منظر، به مطالعه دیدگاه متخصصان پرداخته شده و در نهایت ارتباط میان رویکرد منظرین و مولفههای تاثیرگذار بر رضایتمندی بررسی شده است.
نتیجهگیری: نتایج این پژوهش نشان داد که رضایتمندی و رویکرد منظر در توجه به ذهن مخاطب اشتراک دارند؛ اما، صفت اختصاصی رویکرد منظر، در توجه توامان به هردو وجه عینی و ذهنی پدیده است که اصولا قادر نیست آنها را به طور مستقل و جداگانه مورد توجه قرار دهد؛ در نتیجه، به این دلیل که حتی فاکتورهای عینی نیز برحسب تفسیر ذهنی دگرگون میشوند، رویکرد منظر برای کسب رضایتمندی شرایط بهتر و مناسبتری را فراهم میکند؛ زیرا براساس این رویکرد عین و ذهن برای معرفی یک پروژه عملکردی همزمان دارند و اگر یک فضای شهری به عنوان یک منظر شناخته شود، دیگر قابلیت تفکیک ابعاد مختلف آن، از جمله ماده و معنا، وجود ندارد