چکیده:
توجه به عواطف پرستاران در بیمارستانها، علاوهبر افزایش بهزیستی پرستاران، موجب بهبود رابطهی پرستار-بیمار شده و عملکرد بیمارستانها را از نظر سازمانی ارتقا میدهد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش شفقتبهخود مبتنیبر توجهآگاهی بر ابعاد کیفیت زندگی حرفهای (استرس تروماتیک ثانوی، فرسودگی شغلی، و رضایت ناشی از شفقت) در دانشجویان پرستاری بود. روش پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعهی آماری این پژوهش کلیهی دانشجویان پرستاری سال سوم و چهارم دانشگاه علومپزشکی همدان بودند. بعد از توزیع پرسشنامه کیفیت زندگی حرفهای (استام، 2010) بین 150 نفر، غربالگری انجام شد و از میان کسانی که دارای نمره پائین در کیفیت زندگی حرفهای بودند و تمایل به شرکت جلسات آموزشی داشتند، 46 نفر انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. برای گروه آزمایش 8 جلسهی 1.5 ساعته آموزش شفقتبهخود مبتنیبر توجهآگاهی اجرا گردید. سپس از هر دو گروه پسآزمون گرفته شد و در نهایت به دلیل افت آزمودنی داده های مربوط به 38 نفر (19 نفر گروه آزمایش و 19 نفر گروه گواه) با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافتهها نشان داد آموزش شفقتبهخود مبتنیبر توجهآگاهی بر کاهش استرس تروماتیک ثانوی (001/0> p، 76/22= F ). و فرسودگی (002/0> p، 70/11= F ) شغلی، و نیز افزایش رضایت ناشی از شفقت (001/0> p، 35/30= F ) تاثیر معناداری داشته است. با توجه به یافتههای پژوهش حاضر، میتوان از آموزش شفقتبهخود مبتنیبر توجهآگاهی برای کاهش موثر استرس تروماتیک ثانوی و فرسودگی شغلی و افزایش رضایت ناشی از شفقت پرستاران استفاده کرد.
خلاصه ماشینی:
بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش شفقت به خود مبتنیبر توجه آگاهی بر ابعاد کیفیت زندگی حرفه ای (رضایت ناشی از شفقت ، استرس آسیب زای ثانوی، و فرسودگی شغلی) در دانشجویان پرستاری بود.
Craigie, Osseiran-Moisson, Hemsworth, Aoun, Francis, Brown, & Ree بهبود آن ها یک حالت اشتیاق و انگیزش را تجربه می کنند این احساسات مثبت میتواند در جهت خنثی کردن خطرات ناشی از استرس آسیب زای ثانوی و فرسودگی شغلی هدایت شود (اسلوکوم -گوری، همسوورث ، چان ، کارسون ، و کازانجیان ٢٠١٣،١).
Jackson توجه آگاهی (کبت زین ١٩٨٢،١)، مایه کوبی علیه استرس (مایکنبام ،١٩٨٥؛ به نقل از مایکبام و دفنباخر٢، ١٩٨٨) و برنامه های متمرکز بر پرورش شفقت به خود (گیلبرت ٢٠٠٩،٣؛ نف و گرمر٢٠١٣،٤) برای مقابله با موقعیت های هیجانی دشوار طراحی شده اند که از میان آن ها توسعه ی شفقت نسبت به خود در زمان های استرس به صورت بالقوه میتواند خطر استرس آسیب زای ثانوی و فرسودگی را کاهش داده و هم زمان موجب افزایش بهزیستی فردی و رضایت ناشی از شفقت شود (بیومونت و همکاران ،٢٠١٦الف ).
در پژوهش حاضر سعی بر این است که با آموزش شفقت ورزی به خود، با تقویت سیستم تسکین و امنیت ، به منظور بهبود وضعیت روانی پرستاران و ارتقای کیفیت زندگی حرفه ای آنان ، استرس آسیب زای ثانوی و فرسودگی شغلی را کاهش داده و به توسعه ی رضایت ناشی از شفقت در آنان پرداخته شود.