چکیده:
یوهان ولفگانگ فون گوته (1749-1832) ادیب، شاعر و متفکر آلمانی در بخش دوم دیوان غربی- شرقی خود با عنوان یادداشت ها و مقالات برای فهم بهتر دیوان غربی-شرقی که به نثر تألیف شده است با عملی هرمنوتیکی همت خویش را مصروف هموار کردن فهم دیوان خود می کند. در فصل با نام ترجمه تأملات خود را در باب امر ترجمه و انواع آن بیان می کند. گوته سه نوع یا به زعم خود، سه دوره از ترجمه را بر می شمارد. نوع اول که آن را نوع اقتباسی می نامد. دوره دوم که تلاش بر خلق دوباره اثر در زبان مقصد است. و دوره آخر که متن اصلی و ترجمه با یکدیگر به سوی متن اساسی و بنیادین حرکت می کنند. دوره این جستار در پی بررسی و تبیین ویژگیهای دوره های مزبور و همچنین نشان دادن فصل ممیز و همپوشانی این نظریات با هم عصران گوته یا همان رمانتیک های متقدم و هم افق شدن فیلسوفان متأخر هرمنوتیک همچون هانس گئورگ گادامر و پل ریکور با وی است.
The German poet and thinker Johann Wolfgang von Goethe (1832-1749), has performed a hermeneutic feat in the prose part of his West-Eastern Divan titled "Noten und Abhandlungen zum besseren Verstandnis des Divans”. In the penultimate chapter of this part entitled "Ubersetzung," (Translation) Goethe attempts to showcase and present his theory of translation. He distinguishes between three types or, as he says, three epochs of translation. The first one which he describes as “parodistic” or adaptation. The second period reflects the effort to recreate the original into the own language; and the last period in which the original along with the translation move forward to the “Grundtext”, the fundamental text. This article attempts to examine the described and mentioned types and to emphasize their peculiarity to his contemporaries in the romantic era. The similarity to the romantics but also its differentiation to those is taken into account. Moreover the similarities to the modern hermeneutics, such as Hans Georg Gadamer and Paul Ricoeur are examined in more detail.
خلاصه ماشینی:
در این جستار، تلاش می شود با نگاهی به نظریات ترجمه از منظـر ادیـب ، شـاعر و متفکـر آلمانی یوهان ولفگانگ فون گوته (١٧٤٩-١٨٣٢) به تبیین نظریـة وی و بررسـی آن در نوشـتار الحاقی دیوان غربی -شرقی که با نام یادداشت ها و مقالات برای فهم بهتر دیـوان غربـی -شـرقی توسط گوته تالیف و تدوین شده است ، بپردازد.
نوع دوم ترجمه در کلام گوته به "دورة دوم" تعبیر مـی شـود؛ دورهای کـه در آن بـا اینکـه تلاشی صورت می گیرد تا شرایط و وضعیت امر بیگانه مورد لحاظ قرار گیـرد، لـیکن ایـن امـر تنها محصور به دریافت معنای غریب و بازآفرینش آن در زبان و فرهنگ خویش می شـود.
٤- نگاهی به ترجمان دیوان حافظ به زبان آلمانی از منظر نظریه گوته همانگونه که پیش تر در باب دو ترجمه اشـعار حـافظ بـه زبـان آلمـانی توسـط فریـدریش روکرت و یواخیم وهل لبن سخن رفت ، بررسـی ایـن دو ترجمـه بـا اتکـاء بـر نظریـات گوتـه می تواند برای تحقیق پیش رو راهگشا باشد؛ اینکه این دو ترجمه در زمرة کدام یک از انـواع و یا به عبارت دیگر دورههای ترجمة مورد نظر گوته قرار می گیرنـد؟ ترجمـان روکـرت بـه زعـم بسیاری از صاحب نظران به عنوان "نبوغ آمیزترین برگردان ادبیات و شعر پارسی به زبان آلمانی " عنوان می شود.